Impressie van Burkina Faso, de olifanten
| Aankomst: 14 jan. ‘03 Aankomst: 8 febr. ‘03 |
Vertrek: 17 jan ‘03 Vertrek: 14 febr. ‘03 |
Gereden kilometers: 16.300 Gereden kilometers: 19.200 |
| Route eerste keer: Bobo Diolasso, Boromo, Ouagadougou, Tenkodogo, Dapaong – Togo Route 2de keer: Fada Ngourma, Ouagadougou, Boromo, Koudougou, Yako, Kaya, Po,Bolgatanga / Ghana |
||
De olifanten
Boromo – Burkina Faso 11/12/13 februari 2003
Het is alweer bijna vijf maanden geleden dat wij Guy Sauvin ontmoeten in ons huis op Domaine de Clarat in de Noord Ardèche in Frankrijk. In een van de eerste impressies schreven wij hierover: “Als wij in Burkina Faso zijn, zullen wij zeker het wildpark ‘la forêt des deux Balé’ met het campement ‘le Kaïcedra’ en de olifanten bezoeken”.
Belofte maakt schuld en wij houden ook wel van die beestjes dus nu wij voor de tweede keer in Burkina Faso zijn, togen wij op naar het Parc National des deux Balé dat duidelijk aangegeven staat in het plaatsje Boromo tussen Ouagadougou en Bobo Dioulasso. Voor wij hierover verder gaan, dienen er nadrukkelijk enige correcties aangebracht te worden in de impressie over Guy Sauvin. Het gaat niet over 300 olifanten die daar ronddwalen maar over ruim 800 van die reuzen en het gebied beslaat 100.000 hectare. Dit bracht bij ons twijfels of wij ook daadwerkelijk oog in oog zouden komen te staan met ‘de groten de aarde’.
Om op het campement ‘Le Kaïcédra’ te komen, neemt men in het dorp Boromo tegenover de moskee een zeven kilometer lange zanderige piste in zuidelijke richting. De piste is goed te doen met een tweewiel aangedreven auto. Aangekomen bij het kamp, dat prachtig ligt aan de rivier de Mouhoun die de begrenzing aangeeft van het park is de verwelkoming allerhartelijkst. Enkele gebouwtjes zijn opgetrokken als bar/restaurant en slaapgelegenheid maar vooral het terras dat deels boven de rivier gelegen is, trekt de aandacht en al snel zaten wij daar aan het bier. Na het tweede pilsje verschenen, als geroepen, dan ook de eerste olifanten die zich gingen baden op zo’n 300 meter van ons vandaan. Een mooier welkom kan men zich niet voorstellen.
Een tweede dominant kenmerk van deze meer dan aangename plek is een boom. Deze Kaïcédra, zo heet deze boom, heeft buiten de welkome schaduw tevens de niet mis te verstane functie van ‘heilige boom’. Regelmatig worden hier rituelen gehouden door de dorpelingen om goede zaken af te smeken en slechte zaken te niet te doen. Aan de voet van deze natuurlijke bescherming vindt men sporen van geslachte kippen en in de takken hebben talloze wevers hun behuizing genesteld. Uit respect voor deze boom draagt het campement zijn naam. De initiatiefnemer van al dit schoons en voor het personeel ‘le patron’ Guy Sauvin is in Frankrijk maar zijn kompaan, de uit Corsica afkomstige José Cau blijkt een waardige plaatsvervanger te zijn. José heeft zijn halve leven in de ‘bush’ in West Afrika gesleten. Zijn betrokkenheid bij de olifanten blijkt onder meer uit het feit dat hij regelmatig alleen met de oude Land Rover 90” dagen in het park verblijft. ’s Avonds, op het terras, wanneer de zon ondergaat en het een weinig afkoelt, komen de verhalen los. Geef José een aanleiding en een waterval van spannende, waargebeurde, soms griezelige, maar altijd goed vertelde voorvallen vinden bij ons een gewillig oor.
José, altijd in voor een goed verhaal
Deze Kaïcédra, heeft tevens de functie van ‘heilige boom’
De eerste olifanten,
gezien vanaf het terras
Ondanks dat het initiatief pas vijf jaar geleden werd genomen om een beschermde plek te creëren voor de laatste olifanten in Burkina Faso hebben Guy en José, samen met andere Afrika en wildlife enthousiasten vele plannen ontwikkeld en tot uitvoering gebracht. Zo is er een nieuwe organisatie in het leven geroepen onder de naam:Africa Organisation Safari. Zij promoten en organiseren vakanties in Burkina Faso, fotosafari’s en Saharaexpedities.
De tweede avond worden wij verrast door het bezoek van een ganse familie olifanten die het nodig vonden om binnen de schamele omheining van het campement een oude, dode boom te slopen en deze vervolgens te verorberen. Dit was voor ons de gelegenheid, vlak voor het nuttigen van de voedzame maaltijden die het restaurant voorschotelt, om van zeer dichtbij deze beesten te bestuderen. Het feit dat in 1977 er nog 1.3 miljoen olifanten in Afrika leefden en in 1997 nog slechts 600.000, blijkt dat deze belangstelling nodig is.
Het is moeilijk weer te geven wat er door je heengaat als men op enkele tientallen meters afstand tegenover een groep olifanten staat en waarvan een, meestal de grootste, de omgeving in de gaten houdt. Als dit dier vindt dat de afstand tussen jou en haar kleine beschermelingen te gering is, komt het plotseling op je af met haar grote oren gespreid, zodat de kolos nog indrukwekkender is. Niets heeft het meer gemeen met de om pinda’s vragende beesten in Artis. Voor ons rest slechts een goed heenkomen zoeken om een verdere escalatie uit te weg te gaan. In deze tijd van een waanzinnige oorlogsdreiging kan men beter deëscaleren, vooral wanneer de tegenpartij wat bovenmaats is. Waar woorden falen, kunnen beelden vaak meer zeggen en verwijzen wij graag naar de foto-impressie over de olifanten.
