Mart Hovens. ‘De Democratische Republiek Congo moet weer een dictator krijgen, een goede’, zei mijn tafelgenoot in het restaurant. Ik ben weer even in Congo. De nieuwe president heeft veel beloofd maar is nog niets nagekomen.
De corruptie teelt wierig. De grondstoffen worden uitgevoerd zonder dat ze bewerkt zijn. Dat houdt de prijs laag en het grote geld gaat naar de internationale bedrijven.
Landbouwproducten uit het oosten worden de grens met Rwanda over gesmokkeld en vlakbij bewerkt (wat dit landje tot een grote voedselexporteur maakt). De meeste voedingsmiddelen worden uitgevoerd naar … Congo.
Zijn buurman vertelde over de corruptie. Om een baan te krijgen als ambtenaar moest hij betalen. Daarna ontving hij de eerste maanden geen salaris. Waarom? De man die de baan regelde, kreeg zo zijn inkomsten terug die hijzelf in het begin kwijt raakte. De ex-dictator Mobutu zei tegen zijn soldaten: ‘Hoezo geen salaris? Je hebt toch een geweer!’ De moderne variant is dus ‘hoezo geen salaris, je hebt toch macht’. Zo wordt Congo van binnen uitgehold en blijft een dun laagje van het begrip ‘staat’ over.
Maar de eerste spreker wilde geen Mobutu terug, die was te slecht voor het land geweest. Wie dan wel? Wel, een soort Kagame. Die heeft in Rwanda inderdaad meer welvaart gebracht en de corruptie uitgewist. Zijn rigide regime deed dit echter ten koste van de vrijheid en de rechten van de grootste bevolkingsgroep. Best bizar dat een Congolees Rwanda en Kagame ophemelt. Het is de staatsvijand, de veroorzaker van de oorlog in het oosten.
