Reisimpressie

Land Rover op zee

Aankomst:Mali 10 jan 2003	Vertrek:Mali 18 jan 2003	Gereden km 15.600 km
Bamako, Mali 10 januari – Lomé, Togo 24 januari 2003

In Bamako, de hoofdstad van Mali, werd het ons teveel. De dagelijks terugkerende discussie, hét gespreksonderwerp onder de overlanders: hoe en wanneer komen wij door Tsjaad, Soedan en Ethiopië. Geruchten over gesloten grenzen, de ophanden zijnde oorlog tegen Irak, het niet of moeilijk verkrijgen van de benodigde visa waarbij steeds het argument van de toenemende spanning in de internationale politiek wordt gebruikt, wijzigt de meerderheid van de reizigers hun plan om geheel Afrika te doorkruisen en doet hen besluiten om na een verblijf in West Afrika, de terugtocht naar Europa via Algerije en Tunesië nederig doch met opgeheven hoofd te aanvaarden. Mensen verklaarden ons voor gek om in de maanden april, mei en juni door Tsjaad, Soedan en Ethiopië te reizen.

Enkele reizigers haasten zich om het zo gevreesde regenseizoen daar ter plekke voor te blijven. Diegenen die deze poging wagen, hebben hun visum voor Soedan geregeld in het land van herkomst en vaak een half jaar geleden. Wij echter niet omdat wij vrij willen kunnen reizen. Wel was in ons reisplan opgenomen dat Ida van 4 tot 19 maart naar Nederland zou gaan. Het gevolg van dit alles is nu dat wij met een probleem zitten dat om een oplossing vraagt. En, zoals gezegd, in Bamako waren wij het zat.

Door tussenkomst van onze goede vriend Bob Gulien kwamen wij in contact met P&O Nedloyd in Lomé, de hoofdstad van Togo, dat op zo’n 1800 kilometer van de plaats van de discussies af ligt. Deze verschepingsmaatschappij zou voor een redelijke prijs onze Land Rover, per container naar Kaapstad willen vervoeren. Nou weten wij ook wel dat men per e-mail alles kan regelen maar wij zijn van die type mensen die toch graag een gezicht voor ons zien met wie wij deze, voor ons belangrijke zaken, kunnen afspreken. Terwijl wij ons nog rustig verpoosden aan de stuwdam van Makala in de rivier de Niger, in de buurt van Segou, rijpte het besluit. ‘Laten wij zo snel mogelijk naar Lomé rijden om daar het een en ander te regelen, om daarna rustig onze tocht door West Afrika voort te zetten’. Nou is de afstand van 1800 kilometer op zich niet zo’n heel eind maar in Afrikaanse begrippen en wegen en grenzen betekent het toch driftig aanpoten.

Onderweg worden wij bevestigd in ons besluit door lieden die dit deel van de wereld beter kennen dan wij. ‘Nee, daar is geen lol aan om die route te doen in het regenseizoen en de politieke spanning die er heerst.’ Toch nemen wij met bezwaard hart afscheid van Mali, een land wat wij in vroegere jaren met zoveel interesse hebben bereist. Al in 1976 deden wij de mooie, kleurrijke plaatsen aan als Djenné, Mopti en Gao. Tal van keren trokken wij door de woestijn richting Algerije en Mauritanië. En nu scheuren wij door het land zonder het de blikken te gunnen die het waard is. Hopelijk komen we er weer terug.

Zie ook reisimpressies Togo: ‘Het vervolg van onze reis’