Jan van Maanen. Lees voor een beter begrip eerst de vorige episode(s) van deze soap.
20 januari: De Nationale Verkiezingscommissie CNE laat het Supremo weten dat het Supremo geen punt heeft want, zegt de CNE, we hebben ons aan alle wetten en regels gehouden en het Supremo gaat hier verder niet over. De CNE is onafhankelijk van iedereen, zo verklaart de CNE advocaat Semedo. De CNE wil niets weten van een hertelling en zal daar geen initiatief voor nemen..
20 januari: De chef staff van het leger laat publiekelijk weten dat het leger zich niet met de verkiezing heeft bemoeid en wijst het verhaal dat de president van de CNE op Oudejaarsavond door het leger is ontvoerd, naar het rijk der fabelen.
20 januari: De ambassade van de USA feliciteert Sissoko met zijn overwinning.
21 januari: De USA ambassadeur bezoekt DSP maar legt voor de pers geen verklaring af.
22 januari: De CEDEAO feliciteert Sissoko en de CNE.
22 januari: De president van het parlement ontvangt de president van de CNE.
22 januari: De regering wijst de handelswijze van de CNE af.
22 januari: Top jurist (tenminste zo wordt hij aangekondigd) Paulo Gamba uit Angola prijst het Supremo voor de wijsheid en moed die ze hebben getoond bij de genomen beslissing tot hertelling. Inmiddels is er onduidelijkheid over dat hertellen: moeten alle stembussen (2.500) opnieuw geteld of moeten alle aktes van die stembussen opnieuw worden opgeteld ? De PAIGC beweert immers dat het totaal van alle stembussen (uit hun eigen telling bleek dat hun kandidaat Domingos met 53% won) niet overeen komt met de totaal optelling van de 9 regio’s (waar Sissoko met 53,5% won).
24 januari: Het Supremo eist van de Verkiezingscommissie CNE om onmiddellijk met de hertelling te beginnen en dreigt met maatregelen.
24 januari: Suzi Barbosa, Minister van BuZa neemt ontslag om persoonlijke én politieke redenen. Haar ontmoeting met Sissoko in Nigeria schijnt hier iets mee te maken te hebben.
25 januari: De internationale pers (Deutsche Welle, RFI) begint er langzaam maar zeker achter te komen dat er eigenlijk helemaal geen winnaar is van de verkiezing van 28 december en beginnen ook te beseffen dat straks het laatste woord is aan het Supremo en niet aan de CNE.
30 januari: Een zware missie van de CEDEAO bezoekt Bissau en aan het eind van de dag ligt er een verklaring: De CEDEAO roept de CNE snel aan de hertelling te beginnen en die klaar te hebben op 7 februari. De CEDEAO zal toezicht houden op die hertelling, samen met vertegenwoordigers van beide kandidaten. De CEDEAO hebben ongeveer 700 man soldaten en speciale politiemensen in Bissau.
30 januari: Breaking News: het gerenommeerde Portugese tijdschrift ‘Sabado’ publiceert het verhaal dat hackers die vanuit Portugal opereerden, ingebroken hebben in de computers van de CNE. Ze zouden eind december zo’n 100.000 DSP stemmen hebben overgeheveld naar Sissoko. Ze kwamen hiermee naar buiten omdat ze na een aanbetaling voor hun criminele daad, nooit het eindbedrag hadden ontvangen. Ze geven aan dat de MADEM hun financierder is.
31 januari: De uitnodiging aan Sissoko van de Afrikaanse unie voor een conferentie in Addis Abeba op 9 en 10 februari, wordt ingetrokken. In zijn plaats wordt de uitgaande president José Mario Vaz gevraagd te komen. Een president is hier president tot dat zijn opvolger is geïnstalleerd.
3 februari: De CEDEAO begint zich ongemakkelijk te voelen en laat weten vanaf nu de uitspraak over de verkiezingsuitslag door het Supremo af te wachten.
3 februari: Het Hooggerechtshof van Malawi verklaart de presidentsverkiezing aldaar van 2019, ongeldig. De verkiezing moet, wegens geconstateerde fraude, opnieuw. Dit bericht zou in het verleden amper aandacht hebben gehad in Guinee-Bissau maar nu staat het groots op alle blogs en is het op alle radio’s.
4 februari: De Verkiezingscommissie CNE laat opnieuw weten dat ze NIET gaan hertellen en publiceert nogmaals hun definitieve uitslag van de verkiezing van 28 december. De PAIGC laat weten terug te gaan naar het Supremo met een klacht.
5 februari: De PAIGC dient bij het Supremo Tribunal het verzoek in om de verkiezing van 28 december ongeldig te verklaren.
5 februari: De MADEM roept de regering en de voorzitter van het parlement op om haast te maken met de ceremonie waarin de Sissoko de presidentseed kan afleggen. 19 februari vinden ze een mooie datum.
6 februari: Sissoko arriveert (na twee weken afwezigheid) op het vliegveld van Bissau en verklaart dat hij het leger zal vragen om hem tot president te benoemen. ‘Fuck de regering, fuck het parlement, fuck het Supremo! (Sissoko is wel vaker ruw in de mond) Als ik geen president wordt, wordt het oorlog.’ ‘Vanaf nu ben ik de baas hier want ík ben nu de oppercommandant van de strijdkrachten.’ ‘Ik wil op 27 februari geïnstalleerd worden.’ Dat zijn zo kreten die journalisten opvangen van kandidaat Sissoko.
7 februari: De Afrikaanse Unie, de CEDEAO, de Regering van Guinee-Bissau, de Groep van Bezorgde Burgers (MCCI): iedereen veroordeelt de bewoordingen van Sissoko. Domingos Simões Pereira laat tijdens een persconferentie weten dat het masker gevallen is en de ware aard en bedoelingen van kandidaat Sissoko nu duidelijk zijn: onder Sissoko wordt het land een dictatuur. Er is een kruipende staatsgreep aan de gang georganiseerd door de MADEM en de CNE…
Wordt vervolgd.
