Palmarin
| Aankomst : 8 nov. 2002 | Vertrek :26/27 nov 2002 | Gereden km: 9711 km |
| Palmarin – Petite Côte, Senegal, 24 november 2002 | ||
Op 150 kilometer van Dakar, de hoofdstad van Senegal, op een landtong in het Parc National du delta du Saloum, heeft het Zwitserse echtpaar Jean Paul en Graziëlla Guillon met hun twee kinderen sinds een jaar hun droom waargemaakt. Djidjack, een dorp met nu nog 10 ronde huisjes voor 2 tot 5 personen met in het midden van de rondavels een traditioneel impluvium huis met een diameter van 22 meter. Het dak is zo geconstrueerd dat het de regen opvangt en verzamelt in het midden van het huis. Men vindt deze huizen in de Basse Cassemance bij de Diola’s.
Toen Jean Paul dit gebouw wilde neerzetten, heeft hij de hulp ingeroepen van een Diola voor de constructie van het dak. In het impluvium huis zijn een gezellige bar, een kleine bibliotheek en een restaurant gevestigd.
Hoge kokospalmen, oude baobab bomen, een groentetuin en vele verschillende bloemen bepalen het karakter van het terrein. Met interesse en respect voor de cultuur van de Sérére, de bewoners van deze streek, en in evenwicht met de natuur beheert de familie Guillon op een sympathieke manier een toeristisch bedrijf waar men zich thuis voelt.
Waypoint camping ‘Djidjack‘ Palmarin: 14º 01. 442 N – 16º 46. 087 W
Impluviumhuis
Intereur impluviumhuis
Zonsondergang bij Djidjack
Steeds meer Europeanen vinden in Senegal en Gambia een plek om een huis te bouwen en een paar maanden per jaar te wonen, gebruikmakend van de goedkope grond en arbeidskrachten. Een aantal van hen is hier voor de zon die driekwart van het jaar schijnt en zien de Afrikanen als lastige bijproducten. Gelukkig is het merendeel hier omdat zij iets met Afrika hebben.
Wij zijn hier gisteren, 23 november, neergestreken na een kort bezoek aan Dakar. Na een dag weer eens terug in een stad van twee miljoen inwoners, een bezoek aan het IFAN museum en de nodige en onnodige boodschappen die men in zo’n stad kan doen, hebben we het ‘platteland’ weer opgezocht. Even had filerijden, autogassen, politieagenten die het verkeer in de war sturen weer een vleug van herkenning van Amsterdam. Toch was een dag genoeg en wij, de stadsmensen, zochten de rust en stilte weer op. Wat is er gedurende deze reis gebeurd met ons dat wij steeds de grote steden mijden en genieten van de natuur en van de weinige, doch intensieve contacten met mensen die wij ontmoeten?
Als voorbeeld moge dienen ons verblijf op de Zebrabar, 20 km ten zuiden van St. Louis. Na het weerzien van zoveel reizigers op hotel Dior /camping L’ocean, onder andere Arnold en Alicia en Renate en Paul en nog veel meer. Het was gezellig, druk, veel bier en lekker eten, ‘s avonds laat elkaar digitale foto’s bekijken en dan krijgen wij een ernstige aandrang naar rust. Deze rust vonden wij bij Ursula en Martin Dürig, eigenaars van de Zebrabar. Deze camping is gelegen naast de entree van het Parc Nationaal du Langue de Barabarie dat bekend staat om zijn diversiteit aan vogels. Een groot terrein met midden er op een uitkijktoren vanwaar men de rivier de Senegal in de Atlantische oceaan ziet verdwijnen. Er is een restaurant en een bar en wat zeker zo welkom was: hete, door de zonverwarme douches.
Naast de Zebrabar is een klein haventje waar ‘s avonds de vissers vertrekken in hun piroques om voor de kust van Gambia hun buit binnen te halen.
