Reizen en ontmoeten gaan hand in hand, dus ook binnen onze ontmoetingsruimte is veel te beleven.
5 mei 2015
Het is thuis komen op het Senyati Safari Camp bij Kasane In Botswana. De eigenaren Lulu en Lau van deze wonderschone plek verwelkomden ons alsof wij net terug kwamen van een vakantiereisje naar Nederland. Wat maakt het toch dat deze plek op aarde ons zo bevalt? Is het om de diverse olifantenfamilies die iedere avond tegen zonsondergang het schone water komen drinken uit de speciaal voor hen aangelegde bron? Zijn het de kuddes buffels die, zoals gisteren met zeker 200 honderd graasden op nog geen 15 meter afstand. Senyati, betekent dan ook “plaats van de buffels”.
Zijn het de talloze vogels die luid kwetterend bedelen om het aangereikte voer of de stelende apen die met alles wat los en vast zit er van door gaan? En dan hebben wij het nog niet over de spelende Warthogs (wrattenzwijn) en de huilende en soms lachende hyena’s in de nacht. Maar er is meer; het zijn ook de mensen die deze plek gevonden hebben en omarmd. Zij komen van alle windstreken van de wereld en gelukkig niet in grote getale. Het wordt je dan ook niet al te makkelijk gemaakt om hier te komen; je moet er wat voor over hebben.
Naast de kampeerplekken met eigen douche en wc is vooral het grote terras dat indruk maakt. Vanuit de hoogte kijk je uit over een poeltje met in het midden de bron. Dit water is de enige drinkplaats voor de dieren in de ruime omgeving.
Tegen de avond verzamelen de gasten zich op dit terras onder het genot van een biertje of een glas wijn om in alle rust naar de dieren te kijken en hun gedrag te vergelijken met dat van hen. Alles komt voorbij, liefde, al of niet gelukte avances, agressie, opvoeding met de zo nodige bestraffing. Het gedrag wordt becommentarieerd en daar waar deskundige uitleg nodig is, is er altijd Lau. Lau is een mens van dit land. Hij spreekt bijna alle talen die Botswana rijk is, maar niet te veel. Hij is iemand van weinig woorden.
Anders is Lulu: met veel woorden en gebaren maakt zij duidelijk wat haar bindt aan deze plek die zeker ook haar plek is. Lulu, geboren in Kaapstad, charmant, zakelijk, woonde jarenlang in Tokio – Japan, reisde naar Europa. Lulu is van deze wereld; zij is de geboren gastvrouw.
Halverwege de reis
Wij zijn nu halverwege onze betrekkelijke korte trip naar Zuidelijk Afrika. Het gaat ons goed; wij rijden minder dan vorig jaar toen wij in 90 dagen ruim 16.000 km aflegden in 5 landen. Dit tempo bevalt ons zeer. Misschien omdat we een dagje ouder zijn maar zeker ook omdat wij meer op de mensen en de dingen willen ingaan dan tijdens andere reizen. Toch hebben we in deze drie en halve week er alweer 4 duizend km opzitten in drie landen. Afstanden zijn hier een ander begrip in dit deel van de wereld. Soms kom je uren geen mens of auto tegen en verandert het landschap weinig. Toch is het nooit saai. Botswana heeft alle kenmerken die men niet direct koppelt aan een land in Afrika. Het is politiek stabiel; het heeft een bloeiende economie, vooral gebaseerd op mineralen. Het land is de grootste producent van diamanten. Maar ook de landbouw vormt een belangrijk deel van de welstand. Er zijn tweemaal zoveel koeien als mensen in het land. Dit vlees wordt voornamelijk geëxporteerd naar Europa. Botswana heeft ongeveer dezelfde oppervlakte als Frankrijk alleen met 1.7miljoen inwoners. Nu wij het toch over getallen hebben: wij hebben nu ruim 1000 foto’s gemaakt in JPG en RAW formaat en aan bewegende beelden minstens een uur. Dit zal mijn fotovrienden angst aanjagen omdat zij er aan moeten geloven dat ze weer tijden Afrika-foto’s krijgen voorgeschoteld. Er is veel gespot met mijn nieuwe telelens maar tot nu toe zijn wij er heel gelukkig mee. Als voorbeeld:
Francistown
Een paar dagen geleden waren wij in de tweede stad van Botswana: Francistown. Wij kampeerden in de tuin van een hotel. In deze tuin werd een bruiloft gevierd. Met veel toespraken, gebeden, loftrompetten, en vooral eten werd de ceremonie omlijst. De toespraken werden voornamelijk gehouden in de taal van de Bakalanga, de tweede etnische groep van Botswana naast de Batswana. Wij mochten er bij zijn en enkele foto’s maken. De volgende dag was er weer wat nieuws, namelijk een openlucht filmvoorstelling. De eerste bezoekers waren al uren voor de voorstelling aanwezig.
Dit is mogelijk in een land waar het om 19:00 uur aarde donker is en de temperatuur net is gedaald naar een aangename 25 graden. Het was een spektakel met veel geweld en dito geluid. Om 21:00 was de stilte teruggekeerd en hoogste tijd om het bed op te zoeken.
De ontmoetingsruimte in de Donderberg
Hiermee willen wij aangeven dat er met reizen altijd wel wat te beleven is. Wat dat betreft lijkt het op onze huidige dagbesteding in onze wijk De Donderberg in Roermond. Sinds wij ons via een email opgaven dat wij een rol wilden spelen in het opzetten van een Ontmoetingsruimte In de Donderberg is er veel veranderd. De email werd verstuurd vanuit Swakopmund in Namibië aan Diana Blok. Bij terugkomst werd Pieter al snel aangesteld als tijdelijk coördinator en per 7 januari werd de ontmoetingsruimte officieel geopend. Wij prijzen ons gelukkig dat het coördinatorschap gedeeld wordt met Hans Vas en dat 25 vrijwilligers zich dagelijks belangeloos inzetten.
Ook tijdens deze reis zijn wij weer bevestigd dat reizen en ontmoeten niet van elkaar te scheiden zijn. Voor ons die nu bijna 40 jaar door Afrika reizen is de ontmoeting het hoofdmotief om dit steeds weer te ondernemen. Elke reis trachten wij om onbevooroordeeld mens en zaken tegemoet te treden. Dat heeft ons gemaakt wie wij zijn. Deze houding treffen wij ook aan in de ontmoetingsruimte en zien dit terug in de verscheidenheid van de vrijwilligers.
Deze impressie dragen wij dan ook op aan deze vrijwilligers onder het moto: reizen en ontmoeten gaan hand in hand, dus ook binnen onze ontmoetingsruimte is veel te beleven.
Iedereen die ons een warm hart toe draagt, groeten wij,
Pieter en Ida Kersten