18-04-2018 Opuwo Namibië
Beste mensen,
Het is nu ruim een week geleden dat wij weer “thuis” zijn gekomen op Afrikaanse bodem in Namibië. Voor het eerst met onze nationale trots de KLM, via Luanda de hoofdstad van Angola naar Windhoek. Wij kregen van onze trouwe verhuurder ASCO Carhire en met bemiddeling van Selfdrive 4X4 een zo goed als nieuwe Toyota Hiluxe 2.8 liter met alles er op en er aan. Zie foto: Khowarib auto.
Niets staat een onbekommerde Afrika-reis in de weg. Na de verplichte inkopen en een nachtje op een struisvogelfarm waar wij onze eenzame leeuw weer konden begroeten. De vriend is nog steeds eenzaam en nog steeds op zoek naar een gezellin, zo nodig mag het ook een Gezelle zijn. De tweede en de derde dag vooral besteed aan het bijpraten met onze oude vrienden over hun wel en wee in het kleine plaatsje Uis in Damaraland. Voor verdere informatie van deze wereldstad verwijzen wij graag naar Google: Uis, Namibia. Het blijft iets bijzonders om steeds weer te beseffen dat afstand en achtergrond geen rol hoeven te spelen in echt contact.
Na enkele woorden pakken wij de draad op waar wij vorig jaar uit elkaar waren gegaan. Versterkt door deze ervaring en met de nodige waarschuwingen voor de vele regen die gevallen is in de voorbije dagen , trekken wij noordwaarts richting Palmwag en Opuwo. De waarschuwingen waren terecht. Regelmatig moesten wij door moddervelden ploegen en rivieren doorkruisen die normaal droog zijn. De regen had ook nog het effect dat het toch al prachtige landschap nu groen was van het jonge gras bezaaid met bloemen. Als je dan daartussen honderden springbokken ziet dartelen, kom je ogen te kort. Maar die heb je nodig omdat de weg regelmatig is weggespoeld.
Het voordeel is weer dat je bijna niemand tegen komt. Op een afstand van een kleine honderd kilometer zijn wij twee auto’s tegen gekomen. Daar doe je dan wel een paar uur over. De kans om de Woestijnolifant te zien, is met de regen ook een stuk kleiner geworden want deze vriendelijke reuzen kunnen nu op meer plaatsen aan de kost komen. Wij gunnen het hen van harte.
Dit alles speelt zich af in een aangename temperatuur tussen de 30 en 35 graden. Wij moeten wel zeggen dat komende van de Nederlandse winter de overgang soms wel wat schrikken is. Vooral ’s nachts was het wennen.
Iedereen gegroet en tot een volgend bericht. Pieter en Ida