Vast in Gambia
Wij spreken weer Engels; wij zijn in The Gambia. Deze voormalige Engelse kolonie geheel omgeven door het Frans georiënteerd Senegal beslaat slechts uit de oevers van de gelijknamige rivier Gambia. Gambia is een favoriet vakantieland voor vele Nederlanders, Engelsen en Belgen. Er is altijd zon; het is er goedkoop, er zijn mooie hotels en thuis kan men indruk maken door te vertellen dat men in Afrika was.
Gambia is een arm land en het gemiddelde inkomen per maand is hier minder dan de verdiensten van de gemiddelde Nederlander in een halve dag. De twee gescheiden werelden van enerzijds de grote hotels aan het strand en het dagelijks leven van de lokale bevolking komt vervreemdend en schrijnend over. Alleen de beachboys en het winkelpersoneel in de supermarkten trachten deze kloof te overbruggen. Als voorbeeld moge dienen dat een jaar geleden een Euro nog 12 Dalasi, de munteenheid in dit land, waard was. Heden te dage krijgt men voor deze Euro al ruim 23 Dalasi en de doorsnee arbeider leeft van een maandsalaris van 800 Dalasi.
Wij zijn in dit vakantieland nu al weer een week. Niet om mooie tochtjes te maken of naar de vele soorten apen, bontgekleurde vogels en enge krokodillen te kijken of ‘s avonds te gaan stappen in de vele exotische kroegen en restaurants. Nee, wij zitten vast. Wij kunnen nauwelijks meer rijden want er is in het hele land al weken geen diesel meer te krijgen. Is dat erg voor ons? Nee! Is dat erg voor het land Gambia? Ja, het is een ramp. Mensen staan dagen en nachten in de rij en als er al een tankwagen komt is het vechten om een paar druppels. Overdag in de zon kan de temperatuur oplopen tot een heel eind boven de dertig graden wat de gemoederen alleen nog maar verder verhit. De politie en het leger zijn in geschakeld om de morrende en muitende menigte in bedwang te houden.
Wij hebben ons genesteld in de door Gambianen gerunde Baobab Lodge. Sinds een jaar is deze Lodge in handen van Mr. Abdoulie Kandeh, die het overgenomen heeft van een Engelse dame die hier een boek schreef over een op het terrein groeiende Baobabboom. De staf van de Baobab Lodge bestaat uit mannen en vrouwen van diverse etnische groeperingen. Er is een eenvoudig, doch smakelijk restaurant en men serveert er op verzoek een lekker, lokaal, koud biertje. Het voordeel, om bovenstaande reden, dat wij hier beperkt zijn in het maken van de onnodige kilometers, is dat wij nu urenlange gesprekken kunnen voeren over het leven van alledag in Gambia, de politieke situatie in Afrika, de religie, het is immers nog steeds de vastenmaand Ramadan, de toestand in het zuidelijke deel van Senegal, de Casamance. Voor diegenen die ons en vooral Pieter kennen is dit geen straf. Hij brengt ‘s avonds vele stonden door in gezelschap van zijn Diolavriend Daniel Edward Badjie, de nachtwaker, afkomstig uit de Casamance.
Er wordt gesproken over de geheimen van het bos, de drums, initiatie rituelen en nog veel meer. Hierover kunnen wij niet verder uitweiden, daar het over grote geheimen gaat. Zie Impressie 3 van Senegal “De nachtwaker“. Ook de gespannen situatie in dit deel van Senegal wordt geanalyseerd. Daniel geeft aan dat zolang er geen respect is voor de achtergronden en de cultuur van de Diola’s door de regering in Dakar, die gedomineerd wordt door de bevolkingsgroep de Wolof en de islamitische marabouts, zal er geen vrede zijn in de Casamance. Er zijn niet alleen rebellen actief maar ook gewone bandieten die uit zijn op geld.
Terwijl Pieter zijn uren slijt met de uitwisseling van de verschillende levens en ervaringen, heeft Ida de status van bushdokter bereikt. ‘s Ochtends, na het bij de prijs inbegrepen ontbijt dat bestaat uit 2 dubbel gebakken eieren met uitjes en koffie, vragen de mensen: ‘where is my doctor’? Er worden zalfjes en pleisters op wonden gedaan, paracetamol en goede raad uitgedeeld en zo wordt weer eens bevestigd dat de Toubab, het West Afrikaanse woord voor blanke, overal voor kan zorgen, behalve voor diesel. Deze opvatting wordt versterkt door de aanwezigheid van onze Land Rover PAMPUS. Iedereen wil weten hoe wij er in kunnen leven en hoe alles werkt. Aan het einde van deze grondige inspectie komt men unaniem tot de conclusie: ‘you have a nice compound’.
Entree van de Baobab Lodge
Dagen in de rij staan voor een druppel brandstof
Familietafereel in The Gambia
De plannen
Ondanks de enge berichten die wij horen over de Casamance willen wij onze vrienden en medereizigers door de Sahara, George en Danielle op gaan zoeken. Hun winterverblijfplaats is Kafoutine, 60 kilometer over de grens van Gambia. Bij hen zullen wij een paar dagen verblijven om vandaar terug te keren naar Gambia.
Het blijft een vreemd gezicht om hier een Kerstman te zien met deze temperaturen.
Ondertussen hopen wij dat het dieselprobleem is opgelost. Als eerder vermeld bestaat Gambia uit twee oevers van de rivier Gambia en ons plan is dan ook om langs de zuidelijke oever weer Senegal in te gaan om vandaar het land Guinee te gaan bezoeken.
Vandaag hebben wij het visum van Guinee in Banjul binnen een dag en voor de somma van 32,5 euro per persoon verkregen. Door de moeilijkheden in de Casamance zijn wij helaas genoodzaakt om de voormalige Portugese kolonie Guinee Bissau over te slaan. Het gevolg is: geen impressies en geen nieuwe foto’s van dit bijzondere land. Het ziet er naar uit dat de Kerstdagen in Mali worden doorgebracht. Voor het zover is, zijn er alweer vele impressies te verwerken.
Toch nu al voor iedereen die ons lief is: Prettige feestdagen
