Gegevens

Bronnen: o.a

Ministerie van Buitenlandse zaken en Wikipedia

Kameroen behoorde tot in de tachtiger jaren tot één van de meest welvarendste landen van Afrika. Sindsdien is de situatie verslechterd, hetgeen haar weerslag heeft op de sociale situatie in het land. Tot op heden is er geen sprake van ernstige problemen in de voedselsituatie. Kameroen is zowel door Duitsland, het Verenigd Koninkrijk als Frankrijk gekoloniseerd geweest. Na de Eerste Wereldoorlog werd het sinds 1884 Duitse protectoraat Kamerun verdeeld onder Groot-Brittannië en Frankrijk. De twee delen gingen in 1961 samen en vormden de onafhankelijke Federale Republiek Kameroen. Ahmadou Ahidjo, sinds 1958 premier van Frans Kameroen, werd de eerste president.

In 1972 sprak de bevolking zich in een referendum uit vóór een eenheidsstaat. Ondanks de met name in het Engelstalige deel van Kameroen ontstane onvrede over de autocratische wijze waarop Ahidjo regeerde, werd hij (als enige kandidaat) in 1980 wederom herkozen. In 1982 trad Ahidjo af en werd opgevolgd door zijn Premier, Paul Biya, een Bulu-Bulu uit het zuiden van Kameroen. Biya is sindsdien onafgebroken president geweest

In januari 1984 werd Biya (als enige kandidaat) herkozen en kreeg Kameroen haar huidige naam, République du Cameroun. De officiële talen zijn Engels en Frans. Het land bestaat uit vele stammen en religies die relatief goed samenleven. Vanuit het Anglophone deel word soms geklaagd over achterstelling en in het zuiden is een afscheidingsbeweging actief. De traditionele machtsstructuren kunnen actief zijn zolang zij niet in conflict raken met de centrale regering.  De meest gewelddadige coup-poging in de geschiedenis van onafhankelijk Kameroen vond plaats in 1983. In 1992 vond de eerste meer partijenverkiezingen plaats waarbij Biya tot President werd verkozen. Tijdens de verkiezingen van 1997 en 2004 werd hij herkozen. Lokale en parlementaire verkiezingen vonden plaats in 2002.

Ofschoon er sindsdien sprake is van burgerlijk ongehoorzaamheid tegen het regime van Biya, weet hij niet van wijken. In 2004 werd hij als president herkozen met meer dan 80% van de stemmen door middel van een (door internationale waarnemers genoemde) verkiezingsfraude. In de zomer van 2005 werden een aantal demonstraties van de oppositie voor eerlijkere verkiezingen door onder andere betere controle, technieken (inzet van computers bij tellen) enz. de kop in gedrukt door het leger en illegaal verklaard door de president Biya. Feitelijk is Kameroen een zogeheten schijndemocratie.

Kameroenese Hooglanders 31%, Equatoriale Bantu 19%, Kirdi 11%, Fulani 10%, Bantu van het Noord-westen  8%, Oostelijke Nigritic 7%, andere Afrikaanse stammen, waaronder Baka’s 13%, niet-Afrikanen minder dan 1%

verkiezingen:  De president wordt gekozen voor een termijn van zeven jaar;

De presidentsverkiezingen in oktober 2004 zijn, in vergelijking met eerdere verkiezingen goed verlopen. Er was geen geweld en ondanks onregelmatigheden gaf de uitslag volgens internationale waarnemers in grote lijnen de wil van het volk weer. Problemen bestaan met betrekking tot de onafhankelijkheid van de organiserende instantie, de kiezersregistratie, de toegang van oppositie tot de media en een lage opkomst. Twee grote oppositie partijen (SDF en UDC) waren in 2003 een coalitie (CNRR) aangegaan maar faalden een gezamenlijke presidentskandidaat te nomineren. Biya, inmiddels 72 jaar,  kreeg 70 procent van de stemmen, de belangrijkste tegenstander, Ndi, bleef steken op 17 procent. De oppositie heeft nauwelijks toegang tot media en door de oppositie georganiseerde protesten worden steevast verhinderd door de politie. In december 2004 verving Biya de toenmalige premier en enkele andere leden van het kabinet. De volgende verkiezingen staan gepland voor 2007

over Kameroen

Kameroen staat al jaren in de top van de lijst van meest corrupte landen (Transparancy International). De devaluatie van de CFA in 1994 en de daarmee samenhangende feitelijk verlaging van de ambtenaren salarissen heeft dit verergerd. Tot nu toe lukt het de regering niet corruptie structureel en effectief aan te pakken..

Economische en sociale rechten zijn verankerd in de Grondwet. Zeker op het platteland kampt men met gebrek aan gezondheids- en onderwijsvoorzieningen. Maar ook in de arme wijken van de grote steden zijn deze rechten niet gewaarborgd.

De belangrijkste culturele rechten zijn eveneens in de Grondwet verankerd. De overheid neemt geen actie, niet negatief en niet positief, op dit terrein. Formele discriminatie komt dan ook niet voor. In de praktijk zijn Pygmeeën nogal eens slachtoffer van discriminatie. De positie van vrouwen is formeel gelijk aan die van mannen. In de praktijk zijn vrouwen achtergesteld (onderwijs, openbaar leven, etc.) en beheersen mannen de politiek e.d..

De economische groeicijfers waren van 1985 tot 1995 negatief en liepen daarna langzaam op. Kameroen is één van de weinige landen in de CFA-zone die nauwelijks geprofiteerd heeft van de devaluatie van de CFA in 1994. Dit heeft vooral te maken met dalende prijzen van exportproducten en slecht beheer van de overheid,Belangrijkste bottlenecks voor het economisch herstel zijn een groot financieringstekort, een omvangrijke buitenlandse schuld en de alom aanwezige corruptie.Intussen (medio 1997) is de economische situatie wat verbeterd. In enkele sectoren trekt de economie aan (katoen)., Met het IMF en de Wereldbank zijn letters of intent getekend en Frankrijk heeft zich bereid verklaard op korte termijn een financiële injectie te geven.

De belangrijkste groeisector is de oliewinning. Nieuwe boringen worden verricht in het Noordwesten en de pijplijn vanuit Tsjaad naar Kribi in Zuid Kameroen opent eveneens extra perspectieven. Ook groeit de houtexport, maar op een niet-duurzame wijze. De belangrijkste producten die ingevoerd worden zijn machines, elektronica, transportmiddelen, brandstoffen en voedsel. België is na China (16,8%), Frankrijk (16,6%) en Nigeria (12,3%) de belangrijkste importeur van goederen in Kameroen (5,3%) (2011). Het bnp per hoofd bedraagt 640 dollar. In België bedraagt dit 25.820 dollar. Van de bevolking leeft 17% van minder dan 1 dollar per dag. Jaarlijks krijgt Kameroen ongeveer 632 miljoen dollar ontwikkelingssteun, wat overeenkomt met 7% van het totale bnp. De munteenheid is de CFA-frank, uitgegeven door B.E.A.C. Het is de eenheidsmunt in Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, Congo-Brazzaville, Equatoriaal-Guinea en Gabon.