Hoedspruit 7-mei-‘14
Beste mensen,
Het is en lijkt zo lang geleden dat wij iets van ons hebben laten horen. De laatste algemene email was uit Upington.
Nu zitten wij even buiten het Krugerpark in het noord oosten van Zuid Afrika, tegen de grens van Mozambique.
Vandaag zijn de algemene verkiezingen in Zuid Afrika en dat maakt dat men iet wat nerveus is. Buiten de affiches merken wij er weinig van.
Ondertussen hebben wij twee landen kort bezocht, nl: Lesotho en Swaziland. Het riep bij ons het echte Afrikagevoel op. Lesotho bestaat hoofdzakelijk uit een hooggebergte en de avonden en nachten waren dan ook dienovereenkomstig, wat betekent ruim onder het vriespunt. Hartverwarmend was het optreden van een dorpskoortje en later een bandje met zelfgemaakte instrumenten. Zie de foto’s: Koor Lesotho en Band Lesotho
Voorafgaand aan Lesotho een prachtige tocht door het noorden van de Karoo.
Dagenlang door vlaktes met groen-geel gras en soms enkele koeien. Onze gedachten gaan dan direct uit naar Jan die alles over deze beesten weet en er vooral een groot hart voor heeft. De foto van de koeien dragen wij dan ook op aan Dhr. J. van der Sterren uit Herten.
Nu we het toch over Herten hebben; op 10 meter van onze auto waar dit geschreven wordt, is een familie Kudu’s aangekomen. Zij grazen ontspannen voort waar wij zojuist onze lunch hebben genoten. Zo zie je – reizen in Afrika brengt altijd een verrassing met zich mee. Een Kudu is een groot uitgevallen soort antilope met grote oren en witte strepen over zijn donkerbruin grijze lijf. Zie foto Kudu. Niet te verwarren met de veel voorkomende Springbok. Zie foto: springbok.
Waar waren we ook alweer gebleven; o ja, rijden door de vlakke Karoo. Tegen de middag zoeken wij een kampplaats en dan ontstaat vanzelf de ontmoeting; nooit gepland maar altijd boeiend. Het zijn de gewone Zuid Afrikanen die met hun of haar verhaal heel bijzonder worden en voor ons een beeld scheppen van dit land wat zo in beweging is. Sharon, noemt zichzelf “Indisch”, moeder van drie kinderen van drie verschillende mannen vertelt op een avond bij het vuur haar verhaal en wij luisteren ademloos. Zij leeft met haar twee zonen op de camping omdat het in Durban niet veilig is. De dieren mogen boeiend zijn in Zuid Afrika, voor ons blijven deze en andere ontmoetingen diepe indruk maken. Ook de kinderen vertellen hun leven en beleven en vullen het beeld van dit land en zijn bevolking verder in. Zie foto Sharon.
De overeenkomst tussen Lesotho en Swaziland is dat er in beide landen een Koning heerst. Dat schept natuurlijk een band met ons Nederlanders; helemaal als het zich afspeelt tijdens de eerste verjaardag van die van ons. Een aanrader is om via Google het wel en wee na te gaan van deze twee heren. Die van Lesotho heet Letsie III en die van Swaziland het Koning Mswai III. Dan zie je pas wat een Koning in Afrika vermag.
Ondertussen worden wij ook hier geplaagd met vrije dagen, zoals de Paasdagen, Africa Freedom Day en de dag van de arbeid. Dit betekent dat de welgestelde zuid Afrikaan er massaal op uit trekt, de natuur in en vooral beesten bekijken. Het Krugerpark is een ideale plek daarvoor. Lekker goedkoop, al thans voor ingezetenen van dit land en veilig. Wij hadden ons al maanden laten voorzien van een “Wildcard”. Hiermee heeft men gedurende een jaar toegang tot alle parken van Zuid Afrika en Swaziland. Als er tenminste plaats is. De vrije dagen waren de oorzaak dat men via internet een plaats had gereserveerd. Dit betekent niet dat alles vol was, alleen digitaal wel en dan is dat dus ook zo. Argumenten helpen niet tegen de digitale werkelijkheid; ook al in dit deel van Afrika. Boeiend is dat men nergens op internet kan op het, toch van alle gemakken voorzien, toeristisch hoogtepunt. Geeft niet, dan gaan wij wel buiten het Krugerpark slapen. Zo kwamen wij terecht op een luxe lodge waar wij voor de prijs van een lekker etentje voor twee personen in Nederland een grote luxe kamer, een heerlijk diner uitkijkend over de rivier De Sabie terwijl de zon rood ondergaat. De volgende ochtend kregen wij een ontbijt waar we de rest van de dag op konden teren en werd de auto spik en span gewassen. Wat is luxe toch schaamteloos en heerlijk.
Goed, bovenstaand is een summiere impressie van ons wel en wee. Vooralsnog gaat het ons niet slecht alleen treedt er een gewenning op die wij kennen van vorige reizen die meestal langer waren.
Over de “stoepkakker”, daar praten we niet meer over. Het mooie woord “stoepkakker” is het Afrikaans voor klein vals hondje. Morgen krijg ik mijn vijfde prik tegen honddolheid; de laatste is in Nederland.
Vanuit Zuid Afrika waar het steeds meer winter wordt zodat wij ons ’s avonds moeten warmen aan een houtvuur en aan elkaar, groeten wij jullie allen oprecht.
Pieter en Ida Kersten
De begeleidende foto’s zijn te vinden op: https://plus.google.com/u/0/photos/+PieterKersten/albums/6010673215065360977