Reisimpressies 2006

Impressie 2006

Route: Milange, Liciro, Mocuba, Caia, Gorongoza, Chimoio, Inhassoro,  Inhambane, Xai Xai, Marracuene, Maputo, –> Komatipoort (Zuid Afrika)

aankomst: 18 okt. 2006

vertrek: 24 okt. 2006

Uit het dagboek van Ida:

Woensdag 18 oktober.

Rond zeven uur verlaten we Mulanje. Tot de grens van Mozambique wordt het landschap beheerst door thee- en koffieplantages. De grensovergangen leveren geen problemen op.

Handig om te weten:

• Zorg dat je wat Meticais bij de hand hebt voor de zegels in het paspoort (30 nieuwe Meticais per persoon).
• De autoverzekering is verkrijgbaar bij de politie of douane en kan in Rand of U$ betaald worden.
• De Mozambiquaanse douane is weinig vertrouwd met het carnet de passage.

Vlak na de grens wisselen we langs de weg 100 U$. Na enige discussie krijgen we 25 Meticais voor 1U$.
In Milange verlaten we het asfalt en rijden op een goed onderhouden zandweg voor Afrikaanse begrippen. Er wordt veel gebrand, het is een triest gezicht. Bomen worden vooraf bewerkt door een gedeelte van de schors te verwijderen zodat ze afsterven. Dit alles voor het vervaardigen van houtskool. Vanaf Mocuba is er asfalt, dat vernieuwd wordt, en soms tientallen kilometers zanderige omleidingen.

In de auto voeren we de discussie of we wel of niet naar de camping aan de kust, Preia de Zalala, zullen gaan. Vanaf de hoofdweg is dat 120 kilometer extra. We besluiten het niet te doen, ook vanwege de brandstof. Het wordt dus een hele lange dag. Bij de pont over de Zambezi heeft Pieter haast om aan de overkant te komen. Kosten voor de overtocht zijn 1 nieuwe Meticais per persoon en 100 nieuwe Meticais voor de auto. Achteraf blijkt hij het goed te hebben ingeschat. Bij aankomst op de camping in Caia barst er een heftig onweer los. Jo, de eigenaar van de Caia lodge, vertelt ons dat de pont vanwege de hevige regens uit de vaart is genomen en dat reizigers zijn gestrand aan de overkant. Van hem horen we ook dat de eerste benzinepomp in het 350 kilometer verder gelegen Chimoio is. Omdat onze brandstoffilter steeds vuiler wordt en de brandstofvoorraad steeds kleiner, willen we dringend tanken.

Het is vandaag een lange hete dag geweest en ondanks alle voorzorgsmaatregelen nemen de muggenbeten gestaag toe en daarmee ook de kans op malaria.

Donderdag 19 oktober Van Caia via Chimoio naar het kustplaatsje Inhassora

We staan vroeg op en vertrekken rond 6.30 uur. De weg is perfect en de omgeving is afwisselend met als hoogtepunt de berg Gorongosa. Met pijn in ons hart laten we de ingang van het Gorongosa Park links liggen. Vlak voor Chimoio tanken we, dat is een hele opluchting. Het is vandaag een nationale feestdag en dus zijn de banken gesloten. Buiten de parkeerplaats van de supermarkt kunnen we US dollars wisselen voor de de koers van 27 Meticais. Omdat er geen camping is in Chimoio besluiten we naar de eerst volgende camping aan de kust te rijden. Het wordt de langste rijdag tot nu toe en een race tegen de ondergaande zon. Vooral als op de laatste 80 kilometers de traditionele ‘potholes’ verschijnen. Net voor het donker wordt, bereiken we de Seta lodge in Inhassoro.

vrijdag 20 en zaterdag 21 oktober.

Van Inhassora naar Blue Water Resort in Vilanculo. Vilanculo is een druk stadje. De betaalautomaat accepteert onze pinpas niet, dus schuiven we aan in de rij om cash geld te wisselen. Het gaat slow-slow en af en toe dreigt de elektriciteit uit te vallen en dan is het afgelopen met wisselen. Daarna rijden we naar het 7 km verderop gelegen Blue Water Resort. Het blijkt een mooie accommodatie te zijn met prachtige grasvelden, palmbomen en uitzicht op de Indische Oceaan. Onze buren zijn een jong Afrikaans stel. David en Cathrine komen bij ons iets drinken. Het is de nieuwe generatie Zuid- Afrikanen die een jaar reizen verkiest boven carrière maken. Ze zijn overdreven goed uitgerust. Hun Toyota Landcruiser weegt 4000 kilo: een ijskast van 40 liter en een vrieskist van 40 liter en o.a. een capaciteit van 500 liter water en diesel. Ook zij maken zich zorgen over de toegenomen misdaad in Zuid-Afrika. Eerst hadden ze het van horen zeggen en nu zijn het hun directe familieleden die getroffen worden. Het komt dichterbij.

Zou het zo kunnen zijn dat tot 15 jaar geleden de welgestelde Zuid-Afrikanen alle vrijheid hadden en dat ze nu die vrijheid moeten delen en dat ze zich zodanig beschermen dat ze opgesloten zitten om hun vrijheid te ervaren? David zegt zelf dat ze niet meer in de gaten hebben dat ze zichzelf opgesloten hebben. Ook het gedrag van Zuid-Afrikanen op campings is herkenbaar. Alles gaat op slot, ook al staan ze een paar meter verder de was te doen.

De kleur van de diesel in de extra geplaatste doorzichtige filter wordt donkerder en drabbig en ook de auto maakt tijden het rijden een vermoeide indruk. We willen zo snel mogelijk naar Nelspruit in Zuid-Afrika, waar een goede Land Rover garage is. We willen ten koste van alles vermijden wat ons is overkomen in 2003 (zie impressie 3  deel 5 Kenia).

Vanwege de niet geplande haast die wij hebben gebezigd in Mozambique, volgt hier een Afrikaanse wijsheid

Every morning in Africa an impala wakes up, She knows she has to run faster than the lion or dies, Every morning in Africa a lion wakes up, He knows he has to run faster than the impala or starves. In fact, no matter who you are, When the sun comes up in Africa You´d better start running