Waarom → Daarom
Voor diegenen die ons krankzinnig verklaren,
Voor diegenen die ons waarschuwen voor de gevaren,
Voor diegenen die ons willen bewaken,
Voor diegenen die ons willen behoeden,
Voor diegenen die ons steunen bij deze reis.
Maar vooral voor diegenen die ons liefhebben.
Wij gaan!
Omdat wij het niet kunnen laten,
Omdat er zoveel tegenover staat,
Omdat wij jullie over onze avonturen kunnen vertellen.
Omdat wij jullie willen vervelen met onze verhalen,
Verhalen van ontmoetingen met oude en nieuwe vrienden,
over vormen en kleuren,
en de zonsopgang en –ondergang
waaraan wij niet kunnen en willen ontsnappen.
Confrontatie met grote en kleine dieren
die dwingen dat wij ons aanpassen.
Omdat wij willen luisteren naar de Afrikaanse geluiden
en de geuren die alleen daar te vinden zijn.
Wij gaan voor het te laat is en
de laatste neushoorn is gestroopt,
geslachtofferd aan Chinese geilheid,
de olifanten achter hekken zijn gestopt,
alle mestkevers zijn platgereden en
wij er echt te oud voor zijn geworden,
het niet meer kunnen betalen,
dan hebben wij gelukkig de foto’s nog.
Wij hoeven niet meer de weg te zoeken
en onze angsten te overwinnen.
Wij hoeven niet meer de beste foto te maken,
en niet meer te bewijzen dat wij kunnen reizen en
samen een goed team vormen.
Afrika is niets bijzonders na onze eerste reis in 1976.
Het is een oude vriendin die wij terug gaan zien om te horen
hoe het haar vergaat en of zij zich staande kan houden in deze wereld.
Moeder Afrika zal ons duidelijk maken dat we wat ouder zijn geworden
en dat we het rustig aan moeten doen.
Wij zullen dat met respect ter harte nemen.
Er zijn veel meer argumenten om thuis te blijven
en net één meer om op reis te gaan.
Ons motto van deze reis is:
Iedere dag komt de zon op en gaat weer onder,
In Afrika heet dat een wonder.
Pieter en Ida
In beelden; zie o.a.: lrtimelapse.com/africanskies