Reisimpressies 3

Reisimpressies 3

Kariba en de dam

Datum van aankomst: 11 juli 2003	Datum Vertrek: 24 augustus 2003	Totaal gereden km: 40.500 km
Route: Bulawayo, Kwekwe, Gweru, Harare, Mutare, Vumba, Hot Springs, Harare, Chinhoyi, Karoi, Kariba, —– > Zambia.

Kariba en de dam 20 augustus 2003

De hippo’s zijn ’s middags weg. Vanochtend lag de hele familie te zonnen aan de oever van het meer.
Nu is het te heet en wij zien ze grazen in het water. De kleintjes spelen tussen de zwaarwegende ouderen. Het is een aandoenlijk gezicht. Vanavond zullen zij in ons kamp het schaarse gras komen eten. Er is ons gezegd dat wij dan een beetje moeten oppassen. In de inham van het meer liggen enkele bootjes aan houten steigers. Een klein bordje waarschuwt ons voor krokodillen: “beware of crocodiles”. Voor de olifanten geldt geen waarschuwing. Na een veel te lang verblijf bij Michel en Wilma in Harare zijn wij neergestreken op een campement aan de oever van Lake Kariba in het noorden van Zimbabwe. Dit kunstmatig stuwmeer is voor de Zimbabweanen hét oord om zich terug te trekken van de problemen van alle dag. Problemen zijn er genoeg zoals de inflatie die nu al opgelopen is tot ruim 390%.

Toen wij het land binnenkwamen, kregen wij 1800 Zim dollar voor één US $ en nu, ruim een maand later, is dezelfde dollar 2800 Zim $ waard. Wel is het grootste bankbiljet 500 $ zodat een plastiek vuilniszak dienst doet als geldbuidel. Ook het verkrijgen van brandstof geeft de nodige kopzorgen. Er is niet een pomp die nog levert dus is ritselen en regelen de enige oplossing. Buiten deze onvolkomenheden is en blijft Zimbabwe een heerlijk reisland met een uitermate vriendelijke bevolking. Bovendien is het gezegend met een rijk geschakeerd landschappelijk schoon, tropisch wild en een klimaat zoals men het wensen zou. Een van deze onbedorven schoonheden is Lake Kariba. Kariba is minder bekend dan de Victoria Falls en daarom ook veel rustiger. Vic Falls bezochten wij reeds in 2000 en dus bewaren wij dit voor de terugreis.

Het wild is hier nog niet gevangen achter hoge hekken. De hekken zijn opgetrokken rond de huizen in een poging de meeste dieren daar weg te houden. Tegelijkertijd voert men een campagne om het wild toegang te verschaffen tot de oevers van het meer als drinkplaats onder het motto: no game – no visitors – no jobs. Terwijl deze woorden aan de computer worden toevertrouwd, hangt een visarend boven het meer, turend naar een maaltijd. Gelukkig is de verrekijker bij de hand en zorgt ervoor dat wij van dit schouwspel kunnen genieten. Een maraboe, de lelijkste vogel die God geschapen heeft, staat met opgetrokken schouders over het meer te staren en ontneemt ons het uitzicht. Later horen wij dat het beest George heet en vleugellam is geraakt doordat het tegen een hoogspanningsdraad is gevlogen. De eigenaars van het kampement hebben zich over het dier ontfermd en nu behoort George tot het meubilair. Verder op het meer ligt een ‘houseboat’ stil om de opvarenden de kans te geven om het gevecht aan te gaan met een ‘Tigerfish’. Onderweg naar Kariba moesten wij regelmatig de auto inhouden om de overstekende olifanten hun gang te laten gaan.

Het moet gezegd worden, Lake Kariba is een unieke omgeving en zoals de folder zegt: ‘Africa’s best kept secret’. De volgende dag maken wij kennis met de familie Schwarz, een gezin uit Harare die met caravan en bootje hier de vakantie doorbrengt. Wij zijn uitgenodigd voor een tocht op het meer om met een pilsje in de hand de zon te zien zakken. Men noemt deze goede traditie veelzeggend een ‘booze cruise’. Een leuk idee en weer een mogelijkheid om te luisteren naar de verhalen van vroeger, toen het nog beter toeven was in Zimbabwe. ’s Avonds wordt de avond afgesloten met een geweldige braai waarbij Carl Schwarz zijn beroep als slager tot zijn recht laat komen. Het zacht geknor van de nijlpaarden begeleidt de stemmen. Weer horen wij nieuwe verhalen die Zimbabwe kleuren. Over twee dagen gaan wij naar Zambia en daar zullen wij naar andere verhalen luisteren.

De Karibadam

 

Het Karibameer is een kunstmatig meer in de Zambezi rivier. De Zambezi heeft een lengte van 2660 kilometer en stroomt door de volgende landen: Angola, Botswana, Malawi, Namibië, Tanzania, Zambia, Zimbabwe en mondt uit in de Indische oceaan bij Quelimane in Mozambique. Het is de vierde grote rivier van Afrika na de Congo, de Nijl en de Niger. De Karibadam is ongeveer halverwege het begin- en het eindpunt van de Zambezi. In augustus 1955 opende de toenmalige federale overheid van Rhodesia en Nyasaland (het huidige Zambia, Zimbabwe en Malawi) de inschrijving voor de bouw van een dam in de Zambezi. Het project werd op 16 juli 1956 gegund aan het Italiaans consortium Impresit.

Het ontwerp kwam van de Franse ingenieur André Coyne, die gespecialiseerd was in het bouwen van ‘boogdammen’ en reeds 55 van deze dammen op zijn naam had staan. In september 1956 werd met de bouw begonnen en met het verplaatsen van meer dan een miljoen kubieke meter rots voor de fundamenten van de dam en de krachtcentrale. In december 1958 begon het water achter de dam te rijzen en was de machtige Zambezi rivier bedwongen. De toenmalige grootste dam van de wereld was klaar. Er ontstond een meer van 280 km lang, met een gemiddelde breedte van 18 km, met een oppervlakte van 5.580 km² en een kust van 2000 km. Nu leveren de generatoren 1350 MW aan Zambia en Zimbabwe die beide in het bestuur zitten van de Zambezi River Authority. Naast het leveren van stroom heeft deze instantie zichzelf als taak gesteld:

• om de watervoorzienig voor irrigatie te regelen,
• hydrologische en milieudiensten aan te bieden voor alle Zambezi ‘rivierlanden’,
• het ontwikkelen van plannen voor verdere dammen in de Zambezi rivier,
• sociaal economische ontwikkeling van Zambia en Zimbabwe.

Operatie Noah

De constructie van de dam had grote consequenties voor de aldaar levende dieren en er werd in 1959 een spectaculaire reddingsoperatie op touw gezet onder de naam: Operatie Noah. Bijna 5000 dieren werden gevangen en verplaatst naar het nabij gelegen Matusedona Nationaal Park. Er werden ondermeer 23 olifanten, 78 buffels, 10 leeuwen, 44 nijlpaarden en 1866 impala’s gered. De aktie haaldende wereldpers.

Het Tonga/Korokorevolk.

Voordat de dam werd gebouwd, was de Zambezi-vallei de woonplaats van het Tonga/Korokorevolk. Voor hen moest een nieuw land gezocht worden en deze oude stam werd verdeeld over de twee oevers van het ontstane meer. Ruim 57.000 mensen moesten een nieuw bestaan opbouwen en tijdens de onafhankelijkheid kwamen zij in twee verschillende landen te wonen nl. Zambia en Zimbabwe. Een minimaal programma door geldgebrek werd ontwikkeld voor hun herintegratie. Met behulp van donorlanden wordt nu gewerkt aan de verbetering van de levensomstandigheden van dit volk.