Door de Okavango-delta
Botswana 2006
|
|
|
|
|
|||
Na een heerkijk kopje koffie, gezet in de vroege ochtend door Pieter, gaan we op weg naar het noordelijk deel van het park. Alhoewel er hier en daar nog zanderige stukken zijn, is de weg over het algemeen redelijk. Na het dorpje Kachikau worden we voor de verandering getrakteerd op heftig wasbord. Nooit in Afrika geweest, dan is het moeilijk voor te stellen wat deze wegconditie doet met mens en auto. Dat alles heel blijft, vinden we nog steeds een raadsel. Via de Ngoma gate rijden we Chobe noord binnen. De oever van de rivier de Chobe is één van de topattracties van Botswana. Het heldere blauwe water van de rivier trekt duizenden dieren en vogels aan. De rivier is tevens de noordgrens van Botswana.
Elke namiddag ondernemen vele olifanten, meestal in familieverband, de tocht naar de rivier en de eilanden in de rivier om achtereenvolgens te drinken, een modder- en stofbad te nemen en te eten van het groene gras. We besluiten dit dagelijks ritueel te bekijken vanaf het land en een paar dagen later vanaf de rivier, in plaats van nog een nacht te verblijven op de Inhaba camping. De camping blijkt volgeboekt te zijn. We kunnen wel een reserveplek krijgen die echter geen bescherming biedt tegen de olifanten en de buffels die in de namiddag naar de rivier wandelen. Ida vindt het maar niks om weer een nacht met een ophaalbrug door te brengen. Ons besluit wordt versterkt na een gesprek met twee mannen, van wie één nog net op tijd onder de auto kon kruipen om een familie olifanten te ontwijken.
Na geluncht te hebben in het kamp rijden we door het park richting Kasane. Pieter denkt dat we te vroeg zijn voor de wandelende dieren naar het water, maar daarin vergist hij zich. We hebben nog nooit zoveel olifanten gezien. De eerste groep telt zeker 100 olifanten. Enkele minuten later kruist een tweede groep olifanten ons pad. Tenslotte botsen we bijna op een moeder olifant en haar kalf. Bij de eerste groep zijn we terug gereden omdat de matriarch met flapperende oren ons duidelijk maakt dat we te dicht bij zijn. Het was indrukwekkend en ook een beetje beangstigend.
Je maakt wel dat je weg komt als je zoiets op je af ziet kom
Wild genoeg langs de Choberivier
APK keuring in de Okavango Delta
Onze boottocht is werkelijk de mooiste afsluiting van ons verblijf in Botswana. Alhoewel de Toro Lodge, waar we onze tocht boeken, alleen maart vaart als er minimaal 4 deelnemers zijn, hebben wij het voorrecht om de boot voor ons alleen te hebben. Wat hebben we gezien? Varanen, krokodillen, verschillende soorten vogels maar vooral veel olifanten van zo dichtbij dat we ook hun sociale gedrag kunnen observeren. Alvorens een kudde olifanten met vele kleintjes de rivier oversteekt, zien we het geschuifel en het innemen van posities en`dan gaan ze op weg. Als er plotseling een boot hard komt aanscheuren, houdt de kudde stil. Als de rust is weergekeerd, zwemmen ze verder. Eénmaal aan de overkant, begint het modderbad. Als het één van de jonge olifantjes niet lukt uit de modderpoel te kruipen, krijgt hij een kontje van zijn zusje.Met een bloedrode zonsondergang nemen we afscheid van het rijke dierenleven in Botswana in Afrika.
Het olifant stofbad
Het ritueel: water drinken
Het modderbad
