Waar waren wij gebleven?
Na Jill Thomas was het stil in de auto waarin anders nabeschouwingen en analyses veelvuldig in de wind worden gestrooid. Wij pakten ons plan weer op om de Kalahari en haar oorspronkelijke bewoners verder te gaan verkennen. Daarvoor moesten wij eerst naar Ghanzi gaan, ook al om voedsel en drinken in te slaan.
Tijdens onze voorbereiding via internet kwamen wij achter het project “Dqae Qare”, (zie hun website) een farm met een lodge/campsite in eigendom van de Naro San. Het bleek een plek te zijn die niet geschapen was om de toeristen te plezieren en hen naar vreemde wezens liet kijken maar eerder een mogelijkheid om de San-bevolking te ontmoeten in alle eerlijkheid. Dat was dus precies wat wij zochten en ook vonden. Naast de farm en het dorp is er een prachtig wit gebouw neergezet waarin gasten kunnen verblijven. Zie foto Het gastenverblijf van Dqae Qare. Het gebouw is omgeven door oude bomen, veel vogels en groen gras. Men kan er een eenvoudige maaltijd nuttigen en er worden kettingen verkocht, vooral gemaakt van de schaal van struisvogeleieren. Het project is volledig in handen van de Naro San en wordt bijgestaan door Craig en zijn vrouw. Er valt eigenlijk weinig over te zeggen: het was vooral de sfeer die zo bepalend was. De uiterlijke kenmerken van San zijn door vermenging met andere bevolkingsgroepen zeer divers. Één van onze informanten had de bijnaam gekregen “Blacky”. Zie foto Blacky.
Opvallend was de openheid en de oorspronkelijkheid van deze mensen. Natuurlijk kiezen zij heel bewust voor hun vorm van leven. De kwalificatie die wij er aan zouden geven, zouden zij niet herkennen. Zaken als bezit en status spelen bij hen geen rol. Een ander voorbeeld is “straffen”. Het is volgens de San volkomen zinloos om iemand te straffen; of hij heeft berouw en zal een mogelijkheid zoeken om het goed te maken, of hij vindt dat hij in zijn recht stond tijdens zijn daad en dan heeft straffen geen zin. De jager vertelde ons dat de San het dier waarop gejaagd wordt, waarom het nodig is dat het gedood wordt. Het dorp heeft dringend voedsel nodig. De San zijn meester in het spoorzoeken maar helaas in een tijd van de GPS (Global Position System) is deze kwaliteit een beetje overbodig. Al eerder hebben wij het gehad over de kennis van de geneeskrachtige kruiden en gewassen in de Kalahari. Wat het meeste indruk op ons maakte, was de eerlijkheid en de oprechtheid. Handen schudden is er niet. Bij een ontmoeting behoort een stevige knuffel. In sommige opzichten leek het op “de Ontmoetingsruimte in de Donderie in Roermond.
Er is een Nederlands tintje aan dit project. Eind jaren tachtig vraagt het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking aan de overheid van Botswana op welke wijze Nederland een bijdrage kan leveren aan het leven van de San. Het antwoord van de San is kort en bondig, “grond”. Hiermee kunnen zij hun levenswijze voortzetten. Het was nog in een tijd dat Ontwikkelingssamenwerking nog niet was vermengd met handelsbelangen.
De volgende dag reden wij de Centrale Kalahari in. Maar dat is weer een ander verhaal. Wij zijn nu in het uiterste noorden van Botswana, in de buurt van Kasane. Over een paar dagen gaan wij weer naar Namibië door de voormalige Caprivi strip langs de Okavango rivier die Namibië van Angola scheidt.
Hartelijke groet van Pieter en Ida in Afrika
In reactie op onze vorige mail waar wij vroegen naar de naam van de vogel op de foto kregen wij per ommegaande het antwoord van Fred Hoogervorst. Zie hier zijn oplossing: Beste Pieter en Ida, deze bijzondere vogel is de prachtige Martial Eagle, Polemaetus bellicosus, oftewel Breekoparend in het Afrikaans. Je hebt een van DE mooiste uit de familie arenden op de foto gezet ! Wij zijn trots ook al omdat Fred één van de top natuurfotografen is. Google zijn naam voor de mooie foto’s.
Een ander bericht is dat van Femi van Africa Web TV die de impressie op zijn website heeft gezet met mooie weergaven van de foto’s. Zie o.a. https://afrikatour.nl/botswana/gin-and-tonic-met-ijsblokjes/
