Kenia Impressie 2
De krottenwijk Kibera in Nairobi
Kibera Nairobi, 23 oktober ‘03
| Datum aankomst: 3 oktober ’03 | Datum vertrek: 4 november ‘03 | aantal gereden KM: 47.200 |
| De route: Nairobi, Oltepesi, Magadi, Thika, Nyeri, Aberdale N.P., Nanyuki, Samburu National Reserve, Maralal, Lake Baringo, Eldoret, Nakuru, Naivasha, Nairobi, – -> Tanzania | ||
Kibera is een wijk in Nairobi. Niet zomaar een woonwijk, het is de grootste krottenwijk van Nairobi en men zegt de grootste van Oost Afrika. De schattingen over het aantal inwoners lopen uiteen van ruim 1 miljoen tot een kleine 2 miljoen. Door deze onoverzichtelijke hoop blik, stof, modder en mensen liepen Fred Hoogervorst en wij op de morgen van 9 oktober 2003 op zoek naar de organisatie KICOSHEP. In het achterhoofd speelden ons afscheidsfeest en het daaruit ontstane fonds (zie ook afscheid).
KICOSHEP staat voor Kibera Community Self Help Programme; met andere woorden, het is een organisatie van de mensen uit de wijk Kibera met als doel zelf hun problemen aan te pakken. Een van de grootste zorgen die de inwoners hebben, is HIV/ AIDS. De eerste en belangrijkste opgave die KICOSHEP zich heeft gesteld is de bewoners bewust te maken van de oorzaken en gevolgen van Aids. In 1991 nam een aantal inwoners van Kibera het initiatief om een kleine kliniek op te zetten waar voorlichting gegeven werd over Hiv en Aids.
Dit groeide uit tot een netwerk van kleinschalige projecten variërend van jeugdclubs, onderwijs, gezondheidsvoorlichting en de opvang van aidswezen. De coördinator van KICOSHEP Mevrouw. Dr. Anne Owiti vertelde ons dat het KICOSHEP was gelukt om het percentage Hiv/aids terug te brengen van 25 % naar 20 % in tien jaar tijd.
Ruim honderd vrijwilligers uit Kibera zijn dagelijks betrokken bij de organisatie en KICOSHEP heeft nu de beschikking over, zoals zij het noemde 20 professionele vrijwilligers zoals onderwijskrachten en gezondheidswerkers. De organisatie is onafhankelijk van de overheid of enige politieke of religieuze stroming. De inkomsten voor het werk en de organisatie komen van sympathisanten en donoren.
Daarvoor treedt KICOSHEP ook veelvuldig naar buiten. De dag na ons gesprek vertrok Anne Owiti naar de Verenigde Staten op uitnodiging van enkele universiteiten om te vertellen over het werk van KICOSHEP en fondsen te werven. Met grote overtuigingskracht vertelde Anne Owiti dat de gemeenschap van Kibera de basis is van de organisatie. Tijdens onze tocht door de wijk met haar werd ons duidelijk wat daarmee bedoeld werd.
Aan het einde van dit indrukwekkende bezoek vertelden wij de coördinator over ons afscheidsfeest en het fonds en overhandigden haar 600 € om het te besteden aan onderwijsdoeleinden voor de aidswezen. Zichtbaar verrast en met oprechte emotie werd het geld geaccepteerd waarbij Anne aangaf dat het geld natuurlijk zeer welkom was maar dat de solidariteit van onbekende mensen in Europa zeker zo belangrijk was. Zij vroeg ons om alle mensen te bedanken die dit mogelijk hebben gemaakt. Per e-mail zal zij ons op de hoogte houden over de besteding van de 600 € en wij zullen dat vervolgens weer op deze website publiceren.
Niet alle beelden uit Afrika zijn verheffend zoals deze uit de sloppenwijk Kibera
Een belangrijk actiepunt
van KICOSHEP is de Hivtest.
Als een mes snijdt de spoorbaan door de wijk Kibera
Het verhaal van Claris
Claris Akinyi is 14 years old and lives in the Kibera slums in Nairobi.
“We moved here when my dad got sick. The Kicoshep project workers supported my mum at home and said that we children could come to the Kicoshep school. I started the school in 1999.
Then my dad died and we found out that my mum was sick too. My four older brothers and sisters ran away because they were scared. I stayed with my four younger brothers and sisters.
When my mum got sick, a woman from Kicoshep would come and help us at home. Nobody would buy maize from Mum any more after she became sick. So I went to the market to sell maize, and that’s when I got interested in business.
I also cooked for the family because my mum was too sick to do it. In fact, I still cook for my brothers and sisters who are left, and they help out too. My cousin Francis continues my mum’s maize business.
I’m in standard seven at the Kicoshep school. I’m very happy coming to school. Education here is free. We also get free medical care, and the rent for my cousin’s house is paid by the school. When I went to school before, we had to pay money.
I talk with my friends about how we can protect ourselves from HIV/AIDS. I really enjoy playing football. My favourite position is goalkeeper.”
Naast de donatie aan KICOSHEP hebben wij uit het Afrikafondsje nog twee bedragen van respectievelijk 150 € en 100 € gegeven aan:
Mama Mzungu
betekent in het Kiswahili ‘de witte moeder’. De stichting Mama Mzungu werft fondsen ten behoeve van kleinschalige projecten in de derde wereld. Voor hun onderwijsproject in Kenia bij de Turkana geven wij een bijdrage uit ons fonds van € 150
Nairobits
Enkele webdesigners uit Europa namen enkele jaren geleden het initiatief om straatkinderen uit Nairobi op te leiden tot webmaster. Nu is er een zelfstandige organisatie in handen van de vroegere leerlingen. € 100 voor dit initiatief als stimulans.
