|
Datum van aankomst: 11 oktober 2002:
|
Datum van vertrek: 4 november 2002 |
|
De route in Marokko: Tanger – Rabat – Casablanca – Boujad – Midelt – Er Rachidia – Tinerhir – Gorges du Todra/Dadès – Boumalne – Ouarzazate – Marrakech – Taroudannt – Tafraout – Tiznit – Guelmime – Tan Tan
|
gereden km: 4100 |
Tinerhir 20 oktober 2002
De bewolking neemt toe. Ida trekt haar fleecetrui aan. Gisteren hadden we nog temperaturen van boven de dertig graden. Zou er regen komen? De mensen hier in de Hoge Atlas hopen van wel: er is te weinig gevallen deze zomer. Ook de toeristen hebben het deze zomer laten afweten. “Dat komt allemaal door Bush en de Euro” wist een belanghebbende commerçant ons te vertellen. “Bush wil oorlog en de euro maakt het leven voor de Europeanen duurder”. Na deze heldere kijk op de wereld, zetten we ‘s avonds de wereldomroep aan om ons te informeren over de toestand in de bananenrepubliek Nederland. Het valt ons moeilijk hier om uit te leggen aan Marokkanen en mede-Europeanen wat er zich het laatste jaar in het liberale, tolerante Nederland heeft afgespeeld. In gesprek met de consul-generaal van Mali in Rabat, uitte hij zijn verwondering over de penibele situatie in Nederland. “Dat zijn toch eerder toestanden die thuishoren in landen in ontwikkeling en niet in zo’n welvarend donorland”. Tevens condoleerde hij ons met de dood van Claus, volgens hem een man met een goede houding ten opzichte van Afrika.
Terwijl we dit schrijven, is men op de camping Atlas, nabij Tinerhir, druk bezig met het plukken van de dadels. Op eerdere reizen in Marokko is ons verteld dat het plukken van dadels een vak is waarvoor jongeren weinig belangstelling hebben.
Ook vandaag zien we oudere mannen met behendigheid in de palmbomen klimmen en de oranje trossen dadels weghakken. Dit alles met bewondering gadegeslagen door de weinige toeristen die de camping bevolken en die voorzien worden van rijpe zoete dadels. Anders is het hier op de camping tijdens de zomermaanden wanneer elke kampeerplek bezet is en groepen jongeren tot laat in de nacht slaan op hun pas gekochte trommeltjes.
Eenzelfde familiale en ontspannen sfeer troffen we eerder aan op de camping Timnay, 20 km vóór Midelt aan de andere zijde van de Hoge Atlas waar de bergtoppen bedekt zijn met verse sneeuw. Timnay, centre interculturel, dat streeft naar de erkenning van de culturele identiteit en geschiedenis van de berbers van de Hoge Atlas. Door Prof.Youssef Ait Lemkadem, één van de oprichters van Timnay, is een aantal gedichten uit het Amazighe vertaald in het Frans en gepubliceerd met als titel ATLASIENNES, D’AMOUR ET DE PAIX. O nder het genot van een biertje en een goed glas Marokkaanse wijn werden wij onderricht in het Amazighe door één van de medewerkers van de camping. Voor deze ontspannen sfeer was weinig tijd en ruimte in de grote steden Rabat en Casablanca waar wij noodgedwongen enkele dagen moesten zijn vanwege de visa voor Mali en Mauritanië. Maar ook grote steden hebben hun charme waarvan je meer kunt genieten in oktober dan in de hete zomermaanden. Het halen van visa is een rituele gebeurtenis dat reizigers te samen brengt. De kennismaking start met het uitwisselen van gegevens, het vragen naar de reisplannen en motieven en het becommentariëren van elkaars auto’s. Soms worden de contacten geïntensiveerd en weet je na een paar dagen meer van elkaars leven en interesses dan van je collega’s of buren. Ook dat is een boeiend aspect van reizen.
Arnold en Alicia
Neem nu Arnold en Alicia, twee leraren uit Californië, die een jaar onbetaald verlof hebben genomen, om in Afrika van noord naar zuid te reizen. Met hen hebben we lange gesprekken gehad over reizen in het algemeen en de toestand in de wereld.
Ondertussen is de zon weer gaan schijnen en trekt Ida haar trui weer uit. Wij gaan lunchen; morgen gaan we weer verder.