Gegevens

Bron o.a. Ministerie van buitenlandse zaken

Vooral in het zuiden kwamen, als reactie op het Britse koloniale bestuur, enkele op etnische leest geschoeide bewegingen op, de National Council of Nigeria and the Cameroons (NCNC), die door de Ibo werd gedomineerd, en de Action Group (AG) van Yoruba-intellectuelen. Het noorden kende geen intellectuele elite en de emirs, die voor hun macht van de Britten afhankelijk waren, wilden geen onafhankelijkheid. Teneinde toch hun invloed te doen gelden, richtten zij in 1949 het Northern People’s Congress (NPC) op. Deze politieke verdeling bepaalde in de jaren vijftig de vorm van de Federatie Nigeria, die in 1960 formeel onafhankelijk werd.

Na deelstaatverkie­zingen in West-Nigeria in 1965 maakte in 1966 een Ibo-coup een eind aan de Federatie. De nieuwe, centrale staat hield slechts een half jaar stand. Op 30 mei 1967 riepen Iboleiders de onafhankelijke Republiek Biafra uit. Er volgde een bloedige afscheidingsoorlog. De militaire leiders van Nigeria wisten de eenheidsstaat echter te bewaren. Sindsdien bleef de macht in het land in handen van de militairen, met uitzondering van een korte onderbreking in de periode 1979-1983, toen het bestuur berustte bij een burgerregering. In 1993 werden presidentsverkiezingen gehouden, maar deze werden door de militairen ongeldig verklaard. De ‘winnaar’ van de verkiezingen, Chief Abiola, werd in 1994 gear­resteerd. In 1993 nam generaal Abacha het roer van de militaire regering over. Ook hij zegde een transitieprogramma naar een democratisch burgerbewind toe. Presidentsverkiezingen waren voorzien voor augustus 1998. De vijf politieke partijen waaraan de militairen hun goedkeuring hadden verleend, steunden de kandidatuur van Abacha, doch deze overleed geheel onverwacht op 8 juni 1998. Een maand later (7 juli) stierf in gevangenschap echter ook Abiola, het boegbeeld van de opposi­tie.

Abacha werd opgevolgd door generaal Abubakar. Deze verklaarde zich voorstander van democratisering en droeg in mei 1999, na zestien jaar militair bewind, de macht over aan de burger die de door de militairen georganiseerde verkiezingen gewonnen had. Dit was de voormalige generaal Obasanjo, die op 29 mei 1999 werd geïnaugureerd. In april 2003 vonden de volgende presidentiële verkiezingen plaats, waarbij Obasanjo met ruime meerderheid werd herkozen voor een tweede termijn.

Umaru Musa Yar’Adua werd tot winnaar van de controversiële presidentsverkiezingen van 21 april 2007 uitgeroepen en werd op 29 mei 2007 beëdigd als president van Nigeria.en opvolger van Olusegun Obasanjo. Hij is lid van de regeringspartij People’s Democratic Party (PDP)

De waarnemend president van Nigeria, Goodluck Jonathan, heeft zijn regering op 19 maart 2010 ontbonden. Alle ministers zijn met onmiddellijke ingang ontslagen. „Hij gaf ons geen reden”, verklaarde vertrekkend minister van Informatie Dora Akunyili.

Jonathan neemt sinds 9 februari de taken van president Umaru Yar’Adua waar. Het staatshoofd verbleef vanwege gezondheidsklachten lang in het buitenland, maar keerde eind vorige maand onverwacht terug naar Nigeria.

Het Afrikaanse land gaat al tijden gebukt onder religieus geweld. Moslims en christenen zijn onder meer in de stad Jos met elkaar slaags geraakt. Door de gevechten zijn honderden mensen om het leven gekomen.

Ondanks de minder gunstige verhalen die de ronde doen over Nigeria, hebben wij, op enkele uitzonderingen na, goede herinneringen aan de keren dat wij door het land reisden. In Lagos en het zuiden zijn wij echter nooit geweest.

Waypoint: 9. 12 N –  7. 11 O

De president wordt gekozen voor niet meer dan twee termijnen van vier jaar; de laatste verkiezingen werden gehouden op 21 april 2007 en de volgende staan gepland in 2011.

Adres  Plot 622,  1 Gana Street   Maitama District     Abuja

Telefoon 00-234-9-4133789    00-234-9-4135436    00-234-9-4135434

Telefax   00-234-9-4133791   E-mail  abj@minbuza.nl

Bron: Amnesty International

Inmiddels is met het IMF een “standby arrangement” gesloten en werd in december 2000 een akkoord met de Club van Parijs (verenigde crediteuren) bereikt.

Goedkeuring van het economisch beleid in de toekomst door het IMF zal essentieel zijn voor de uitvoering van de bereikte akkoorden in de Club van Parijs.

Op termijn wordt er veel verwacht van het privatiseringsbeleid. Zowel de nationale stroom- als de telefoonmaatschappij staan op de lijst om verkocht te worden. Positief is dat er begin januari 2001 GSM-vergunningen zijn geveild. Dit wordt beschouwd als een eerste stap in het openbreken van de slecht functionerende overheidsmonopolies in Nigeria.