| Datum van aankomst: 31 – 10 – ’02 | Datum van vertrek: 4- 11 – ’02 | gereden km: 7500 |
| De route: Tan Tan – Lâayoune – Boujdour – Dakhla – grens Mauritanië | ||
Geschreven in St Louis, Senegal op 12 november ’02
‘Je moet moed hebben om hier een camping te beginnen’ zei Ida .
Luc antwoordde: ‘je moet gewoon gek zijn om zoiets te doen’.
Wij spreken over de plaats waar wij op 31 oktober overnachten op misschien wel de meest vreemde maar daarom niet mindere ‘camping’ die we tot nu toe hebben gezien. Dertig kilometer voor Lâayoune vanuit het noorden staat aan de weg een bord met daarop ‘le Bédouin, Luc en Martine Réquilé’. Er volgt een piste van 4,5 kilometer. In the middle of nowhere zie je in een dal enkele kleine gebouwtjes en tenten staan.
Martine komt naar buiten en heet ons welkom. Als snel voelen wij ons thuis. Er lopen wat geiten rond die, zoals later blijkt, de heerlijkste geitenkaas opleveren. Een hond bijt Ida speels in haar kuiten en wij kijken verwonderd rond naar het zand en het zoutmeer dat gelegen is op enkele honderden meters van de plek. Het oorspronkelijk uit het Belgische Luik afkomstige echtpaar heeft hun hele leven in Afrika gewoond.
‘Hebben jullie water’ Ja, dat komt van 500 meter van ons vandaan maar het is zout.Bij het binnengaan van het simpele toiletgebouw valt ons op hoe schoon en stijlvol alles is. Op een bord staat het menu en tot onze grote verbazing de wijnkaart. Wij besluiten al gauw dat er vanavond kip á l’orange gegeten wordt.
‘Halen jullie dat uit Lâayoune? Nee, wij gaan regelmatig naar Agadir, twee dagen rijden, om ons te bevoorraden’ is het antwoord van Luc die ondertussen is aangekomen. Die avond waait het hard in de verder verlaten woestijn. Wij zitten met andere reizigers beschut in de grote nomadentent te genieten van de kip, de wijn en de geitenkaas die Martine heeft klaargemaakt. Weer één van die ontmoetingen die het reizen in Afrika zo boeiend maakt. Van harte aanbevolen!
Nog 4,5 km naar het woestijnparadijs
Camping ‘le Bédouin
Heerlijk eten in een goede sfeer
Waypoint Camping le Bédouin, Luc en Martine Réquilé: 27° 27. 718′ N – 13° 03. 118′ W
Eind maart 2007 werd de camping Le Bédouin weer bezocht. Behalve de jaren die voorbij waren gegaan was er op deze zalige plek weinig veranderd zoals dat behoort in de woestijn.
De Doorsteek
Onze eerste gezamenlijke tocht door de Sahara was in 1976. De opzet was om na drie enerverende jaren van het opvangen en begeleiden van pleegkinderen een nieuwe ervaring er tegenover te stellen.
Dus besloten wij om gedurende vier maanden door Afrika te trekken. In die tijd was er nog maar weinig informatie voorhanden over Afrika in het algemeen en de Sahara in het bijzonder.
Zonder een duidelijk besef van wat ons te wachten stond, zijn wij vertrokken en verrijkt weer teruggekeerd. Sinds die tijd is er een mystiek verlangen ontstaan naar die bekoorlijke leegte die tegelijkertijd ook zo gevuld kan zijn met onverdraagzame wind, verzengende hitte en angstaanjagende stilte.
Lees ook het Sahara-verhaal Ruimte als Passie deel een, deel twee en deel drie, geschreven in 1998
Nu zijn wij in Zuid Marokko, 26 jaar ouder, meer ervaren door de 25 maal dat wij de Sahara doorkruisten; maar toch was het weer nieuw. De moderne middelen zoals GPS, gedetailleerde kaarten, een ijskast aan boord van een betere Land Rover, wegen niet op tegen de spanning van de onbekende route die voor ons ligt.
Overnachting bij de Atlantische oceaan
Ontmoeting van vrienden op een gruwelijke camping in Dahkla
In konvooi door de voormalige Spaanse Sahara
In de laatste stad van de West Sahara, Dahkla, brengen we de nacht door op een vreselijke camping, naast de kamelenmarkt, zodat vanwege de aanhoudende wind na vijf minuten wij en alles om ons heen bedekt wordt met de uitwerpselen van deze Saharabewoners.
Ook de urine van de toch nuttige beesten heeft een geur achtergelaten die nog lang in onze kleren en haren is blijven hangen. Hier komen wij onze Amerikaanse vrienden Arnold en Alicia weer tegen en maken kennis met Paul en Renate met hun Zebra Toyota “gewoon gaan”.
Op de camping komen we in gesprek met een Frans echtpaar dat op weg is naar hun domicilie in het zuiden van Senegal. Zoals het tegenwoordig in zwang is om te overwinteren in het zuiden van Europa door mensen van een zekere leeftijd en avonturierszin, doen zij hetzelfde maar dan in de Casamance in Senegal. Daarvoor moeten ze wel twee keer per jaar de Sahara doorsteken met hun 20 jaar oude Toyota Landcruiser.
Samen met hen en twee jonge Australiërs in een oude Land Rover 110 zullen wij rijden van Dakhla in de West Sahara naar Naoukchott, de hoofdstad van Mauritanië.
Lees verder: reisimpressies Mauritanië
