Reisimpressies

Impressies 1

 

Aankomst: 15 september ‘03	Vertrek: ???	Gereden km: 44.200
De route: Chipata (Zambia), Lilongwe, Senga Bay, Nkhotakota, Nkhata Bay, Nyika Plateau, Karonga, –> Tanzania Senga Bay, 18 sept. ‘03

Uit Ida’s dagboek

In afwijking van de voorgaande reisimpressies en op uitdrukkelijk verzoek van enkelen van onze trouwe lezers, willen wij met dit fragment uit het dagboek van Ida een inkijk geven in ons leven van alledag.

Vrijdag 12 september

Vertrek game farm naar Chipata (zie impressie 3 Zambia)
Net als de vorige dagen worden we rond 5 uur ‘s ochtends aangevallen door een zwerm bijen. De andere plek aan de rivier die we hadden uitgekozen, is blijkbaar ook favoriet. Maar we zijn niet meer in paniek, spuiten een mengsel van dettol en water dat hen een beetje suf maakt (denken wij). Om 5.30 uur staan we op en maken koffie. Een half uur later komt onze vaste koffieklant: Criss. We pakken de auto in die voor alle zekerheid nog met anti tseetsee spul wordt besproeid, kussen Criss en Beva en verlaten om 8.30 uur het kamp. Het is een bijzondere ervaring, zo’n gamefarm.

De weg naar Chipata tot Petauke is goed, maar langzamerhand nemen de potholes toe, maar niet zo erg als de weg naar het Kafue National Park. Het is een kwestie van langzaam rijden en geduld. Toch bereiken we om half drie Chipata, doen inkopen in de Shoprite (die betere tijden heeft gekend) en gaan daarna naar Mama-Rula Campsite. Later horen we van Andrea, de eigenaresse van de camping, dat de naam een grapje is op amarula, een Zuidafrikaans likeurtje, dat zij heel lekker vindt.
Het is een nieuwe, mooi verzorgde campsite met veel groen gras, schone wc’s en hete douches. Jammer genoeg zijn ze vandaag in Chipata bezig met de elektriciteit en is er dus geen stroom en dus ook geen water omdat de pomp het niet doet. Ja, het is en blijft Afrika.

Zaterdag 13 september

Verblijf Mama Rula Campsite in Chipata

Vandaag is het wasdag (er is weer elektriciteit) en dat gaat goed: er staat een stevige wind en de zon schijnt. In de loop van de ochtend nodigt Andrea Breytenbach (hé, waar heb ik die naam eerder gehoord) ons uit voor een kopje koffie, Mzuzu coffee uit Malawi. Heerlijk kopje koffie en goed om te weten want onze lekkere Embassy koffie uit Zimbabwe is bijna op. Dus in Malawi gaan we weer koffie inslaan. De Nescafe tijd is dus nog lang niet in het zicht. Later ontmoeten wij haar man Wijnand die prachtige meubels maakt.

Ik probeer Pieter nog over te halen om zo’n bank als een soort Ikea pakketje te sturen naar Walvisbaai en dan daarna in de container mee naar huis of liever Clarat, maar ik heb geen succes. Maar misschien als we op de terugreis weer in Zambia zijn, wie weet. Morgen gaar Andrea met haar man en kleinzoon naar hun andere lodge in de nabijheid van het Nationaal park Zuid Luangwa. Negen jaar geleden heeft zij die lodge samen met haar dochter opgebouwd. Ik vind wel dat mensen hier moed hebben. Maandenlang heeft zij met haar dochter in de bush gekampeerd in een tent met alleen een nachtwaker bij hen. Nou ja en in het bos zijn wilde dieren, ik zou niet gaan….. Andrea heeft nog veel familie in Nederland en zij vertelt enthousiast over haar bezoek aan het proeflokaal Wynand Focking (voor Engelsen is dat laatste woord wel komisch). Ook spreekt zij vloeiend Zuidafrikaans, zij heeft haar studie gedaan in Stellenbosch (Zuid Afrika). Het valt mij op dat families hier over landen verspreid wonen, haar zoon woonde in Zimbabwe, zij heeft ook nog familie in Zuid Afrika en haar dochter woont in Canada.

Vanavond eten we in de bar; een heerlijke hamburger en echt lekkere frieten en salade. Andrea geeft ons nog enkele handige tips voor Malawi en wij bieden haar een Mama Rula koffie aan; ja gewoon koffie met een goede scheut amarula. Ze biedt ons ook aan als we terug komen naar Zambia om een visa flyer naar de grens te sturen, zodat we geen visa kosten hoeven te betalen. Dat is aardig en het scheelt ons 50 US$.

Zondag 14 september

Verblijf Mama Rula  – Een aanrader!

Een echte zondag: lekker langzaam wakker worden. Het is een bewolkte dag. Voor Andrea vertrekt, krijgen we nog 4 scones, lekker en ook nog een zakje pinda’s. Soms is het vreemd hier, je bent gast en je wordt verwend tot en met. En dan roept ze nog, jullie krijgen nog korting want jullie zijn drie dagen geweest. Ik snap niet aan wie ze nou wel geld verdienen.

In de loop van de dag neemt de bewolking toe, het wordt steeds kouder en het begint te regenen. De barman zegt; that’s only showers. Maar tegen de avond wordt het dan toch echt stortregen. De elektriciteit is weg en dus ook het water: geen douche, maar we eten knus in de Land Rover terwijl de regen onze auto schoon spoelt van het rode stof. We gaan nog even naar de bar om een Mama Rula koffie te drinken en komen in gesprek met de zoon van Andrea. De eerste indruk van hem was een verlegen man, maar die avond is hij niet te stoppen.

In maart 2003 heeft hij Zimbabwe met vrouw en kinderen verlaten, hij zat in de tabak en daar was geen droog brood meer te verdienen. Hij is nog eerst gaan kijken in Engeland en in Canada, maar uiteindelijk is hij toch teruggekeerd naar Afrika. Hij is hier thuis en is nu weer bezig in de tabak. Zijn bedrijf probeert kleine zwarte boeren zo ver te krijgen dat ze op een gedeelte van hun grond tabak verbouwen en dat lukt en hij vindt het prachtig werk. Hij spreekt met veel liefde over Zimbabwe, maar of hij ooit terug kan, weet hij niet. De volgende ochtend voor we vertrekken, komt hij nog foto’s laten zien van zijn werk. Mooie man.

Maandag 15 september

Vertrek Chipata naar Lilongwe (hoofdstad Malawi)

Camping Kiboko

Na de stortbui van gisteren, moet er nog het een en ander gearrangeerd worden. Om 8.30 uur verlaten we Mama Rula onder een stralende zon, eerst in Chipata het gas bijvullen en we zijn toch maar gevallen voor een kleine schottelbraai (een soort wok maar dan op pootjes voor op het gas of op de braai) en dan, op aanraden van Andra, bij de Indische mijnheer Sadik, wat dollars gewisseld in Malawise Kwatcha’s voor de WA verzekering van de auto aan de grens. De grens is een makkie, de formulieren hadden we al van Andrea gekregen en voor Malawi hebben we geen visum nodig, dus dat is een meevaller. De weg naar Lilongwe is afwisselend, druk en rustig en mooi aangelegd. De maximum snelheid in Malawi is 80 km, dus we kunnen volop rondkijken.

Ook in Lilongwe zijn de tips en aanwijzingen van Andrea praktisch: eerst naar de 7/eleven geld wisselen bij de Libanees waar wij 110 Kwacha krijgen voor een US $, dan naar een gigantische Shoprite waar alles weer volop te koop is wat je hartje begeert en voor redelijke prijzen. Vervolgens naar Kiboko, een camping gerund door Nederlanders. We zijn er niet zo kapot van, het is een benauwd terrein waar nauwelijks kampeerplekken zijn en op de plek waar wij staan, hebben we het gevoel dat we naast de snelweg Amsterdam-Utrecht staan. Ons besluit is snel genomen: morgen boodschappen doen en wegwezen.

We zijn de afgelopen weken natuurlijk wel verwend met mooie plekken in de natuur. We zijn de steden een beetje ontwend. Er staat wel een leuk Nederlands stel Wim Bol en Monique v/d Meent met een DAF vrachtwagen, helemaal omgebouwd tot woonhuis. Ze zijn al 2 jaar onderweg en hebben er nog steeds zin in. Hij is in Nederland mosselman geweest, heeft zijn schip verkocht en is voor een kleine vakantie vertrokken naar Afrika. Het is een beetje uit de hand gelopen die kleine vakantie. Hij drinkt niet, behalve ’s ochtends zijn Amarula koffie.

Dinsdag 16 september

Van Lilongwe naar Senga Bay aan het Lake Malawi

Camping Wheelhouse Marina

’s Ochtends ben ik misselijk, hoofdpijn en kotsen. Vervelend, hoe het komt, weet ik niet. Boodschappen gedaan in de Shoprite waar ze keiharde kerkmuziek draaien, ik kan er niet zo van genieten en dan op weg. De hoofdpijn zakt in de loop van de dag, maar ondanks de goede nachtrust, val ik ’s middags in slaap. Wheelhouse Marina staat slecht aangegeven, maar met het kaartje van Andrea vinden we het makkelijk. We zijn de enige, we weten niet wat we ervan moeten denken. Het lijkt wel of de eigenaars een afbraak hebben gekocht en het nu aan het opknappen zijn. Er zijn veel boten gestald. Maar het kampeerterrein is prachtig: groen gras, grote bomen met veel schaduw en een prachtig zicht op het meer. We installeren ons naast het toiletgebouw omdat we daar elektriciteit hebben. We besluiten om nog een dag te blijven. We gaan vroeg naar bed, om 7.30 uur en slapen tot de volgende ochtend 5 uur.

Woensdag 17 september

Camping Wheelhouse Marina

Na een goede nachtrust is de hoofdpijn verdwenen, gelukkig maar. We zetten het zeil op, Pieter sluit de accu oplader aan en ik doe een wasje. Om 11 uur nodigen we de eigenaar uit voor een kopje koffie en dan horen we het hele verhaal. Samen met een partner had hij dit terrein maar de partner verwaarloosde het. Dus 4,5 jaar geleden heeft hij de partner uitgekocht en is hier gekomen en nu bezig om alles weer op te bouwen. Morgen, dus we blijven nog een dag, het bevalt ons best hier, krijgen w allerlei tips van hem voor onze verdere reis. Vandaag gaat hij naar Lilongwe volleyballen met de eigenaars van Kiboko camp, ja de wereld is klein.

Tijdens het koffiedrinken, komt een kleine witte auto binnen met Petra Staal, een Nederlandse werkzaam bij een gezondheidsproject in de omgeving van Lilongwe, een samenwerking tussen Nederland en het ministerie van gezondheid en bevolking in Malawi. Leuke dame, die als we terug komen in Lilongwe, ons uitnodigt om in haar tuin ‘te slapen’ en ook nog leuke projecten kent voor ons fondsje. Het is een lekker ontspannen dag, niet te warm met een koel windje. Van de eigenaar mogen we gebruik maken van zijn ijskast en diepvriezer, we hebben stroom, onze ‘eigen’ badkamer en WC en bovendien een prachtig uitzicht op het meer. Wat wil je nog meer. Vanavond gaan we choma (de lokale vis) en frietjes eten in het restaurant; veel, lekker en voor weinig geld.