Malawi impressies 2006
Welcome to Africa’s paradise 2
| route: Chipata (Zambia), Lilongwe, Salima, Sengabay, Nkhotakota, Monkey Bay, Zomba, Blantyre, Limbe, Mulanje, Milange —> Mozambique. | ||
| aankomst: 29 september 2006 | vertrek: 17 oktober 2006 | |
Senga bay, 3 oktober 2006
In 2003 schreven wij een impressie over het vissersdorp aan het Lake Malawi dat moest wijken voor de bouw van het luxe hotel Livingstonia. Drie jaar later brengen we wederom een bezoek aan het meer en zoeken een slaapplek vlakbij het dorp. Door het dorp rijdend, zien we een bord dat verwijst naar de accommodatie ‘Cool Runnings’. Als we de poort binnenrijden, zien we een heldergroen grasveld dat eindigt bij hetzelfde witte strand, als drie jaar geleden. De vergelijking dringt zich op: ook hier zwaait een witte ‘madam’ de scepter. Geboren en getogen in Zimbabwe, heeft Samantha zich vijf jaar geleden op deze plek gevestigd. In een gesprek met Samantha blijkt niet alleen haar betrokkenheid op diverse terreinen met het dorp, maar ook haar uitgesproken opvattingen over de praktische aanpak van de milieu- en gezondheidsproblemen die zich hier voordoen.
Het ‘Chete (cool) Galimoto (cars) Spares and Accessories project is hiervan een treffend voorbeeld.
De aanleiding voor het project is een dorpsbewoner die geld komt vragen voor een geit die behekst is door de staf van Cool Runnings en overleden is. Sam laat hem zien`dat de geit overleden is aan het eten van plastiek zakken die hier overal op straat liggen. In overleg met de voormannen van drie dorpen in Sengabay en met de scholen worden de kinderen, jonger dan negen jaar, opgeroepen om tijdens de schoolvakanties, zoveel mogelijk plastiek zakken te verzamelen. Voor elke 5 kilo ontvangen zij vijf Kwatcha (0,03 euro). In totaal wordt 2895 kilo plastiek opgehaald.
De helft van het plastiek wordt bezorgd bij een recycling bedrijf in Blantyre waar ze voor elke 5 kilo 12 Kwatcha krijgen, dus een winst van 7 Kwatcha. Op school is vervolgens een wedstrijd uitgeschreven voor de mooiste autootjes, gemaakt van ijzerdraad. De prijs voor de winnaars van deze wedstrijd, kinderen in de leeftijd van 8 tot 12 jaar, bijgestaan door twee oudere jongens, is de oprichting van een eigen bedrijf ‘Chete Galimoto Spares and Accessories’. Van het restant van het opgehaalde plastiek, lege conserven blikken, van gloeilampen die stuk zijn, van doppen van waterflessen, van blikjes coca cola worden auto-onderdelen gemaakt. De onderdelen worden voor 2 U$ verkocht aan het assemblage bedrijfje ‘Mintendere Galimoto’ in Lumbudzi. Via Amerikaanse vrijwilligers worden de autootjes verstuurd naar de Verenigde Staten waar zij, via de kerken, verkocht worden voor 10 tot 20 U$. De opbrengst gaat in een schoolfonds voor de bekostiging van het middelbaar onderwijs van de kinderen die deel uitmaken van het ‘Chete Galimoto Spares and Accessories project.
De bloementuin en het blauwe meer bij “Cool Runnings”
Kinderen aan het Lake Malawi
Samantha in gesprek met de visser over zijn zieke dochter
De cirkel is dan rond: het dorp is schoon en kinderen leren werken aan hun eigen toekomst. Of zoals Sam zegt: “This is a non-capital outlet business. Children learn that they can do business with an other man’s waste.” Naar aanleiding van dit verhaal, vragen wij haar in hoeverre zij steun ondervindt van de westerse ontwikkelingsorganisaties. Haar antwoord is duidelijk en hard: ‘Nee, ze hebben wel geld beschikbaar voor de preventie en bestrijding van Aids omdat deze ziekte een mogelijke bedreiging kan zijn voor de westerse wereld. Ik maak me niet druk over Aids zo lang de meerderheid van de kinderen hier nog steeds aan malaria overlijdt.
Wat hier nodig is, is een eerste hulp kliniek voor de mensen van het dorp zodat ze geen 30 km moeten lopen voor simpele medische handelingen. We zijn nu bezig met het opzetten van zo’n hulppost waar op vrijwillige basis verschillende specialisten maandelijks dan wel wekelijks spreekuur houden. Van gasten van Cool Runnings en bevriende artsen krijg ik regelmatig medicijnen en ander materiaal voor de kliniek, de school en de andere projecten.
Gift met zijn ijzerdraadtruck
Visser op het lake Malawi
Beachboy in Sengabay
Verder horen we van Sam dat er van de mooie beloften destijds gedaan aan de dorpelingen door het Livingstonia hotel niets is terecht gekomen. Integendeel, het hotel, inmiddels overgenomen door de hotelketen, le Méridien, dumpt haar afval in het beschermde natuurgebied en vervuilt het grondwater voor de dorpelingen.
Onder de indruk van de concrete en veelzijdige aanpak van de initiatieven van Sam en de dorpelingen, hebben we 200 euro achter gelaten uit het Afrika fonds.
We hebben op onze reizen meer mensen als Samantha ontmoet, mensen met een passie voor Afrika en de Afrikanen.
