Gegevens Tanzania

Over de binnenlanden van Tanzania is veel minder bekend dan over het kustgebied. Vanaf halverwege de 19^e eeuw begonnen Europese missionarissen en ontdekkingsreizigers het gebied te verkennen. Eind 19^e eeuw ving de Duitse kolonisatieperiode aan met de oprichting van de German East Africa Company. Tegen de Europese overheersing is altijd verzet geweest van de lokale bevolking en tussen 1905-1907 resulteerde dit in de zogenaamde Maji Maji opstand, waarbij zeker 120.000 Afrikanen het leven lieten. Na de Eerste Wereldoorlog eindigde de Duitse bezetting en werd het land een mandaat van Groot-Brittannië, dat overigens weinig interesse had in het gebied wegens de beperkte aanwezigheid van natuurlijke hulpbronnen.

Al in 1929 werd de Tanganyika African Association (TAA) opgericht, maar pas halverwege de jaren vijftig werd deze organisatie omgevormd tot een serieuze politieke beweging; de Tanganyika African National Union (TANU). Bij de eerste landelijke verkiezingen in 1958 en 1959 won de TANU overtuigend, en bij de onafhankelijkheid in 1961 vormde de leider van de TANU, Julius Kambarage Nyerere, de nieuwe regering van Tanganyika. In 1964 werd de republiek Tanzania opgericht, waarin Tanganyika en de eilanden Zanzibar en Pemba verenigd werden. Het beleid van de TANU was gebaseerd op het Chinese communistische model waarbij zogenaamde ujamaa dorpen werden opgericht voor collectieve landbouwactiviteiten. Voor de Tanzanianen betekende dit veelal gedwongen verhuizingen en er kwam dan ook weinig steun voor het beleid.

Toch droeg Nyerere’s ujamaa politiek er toe bij dat de levensstandaard over het algemeen verbeterde, in ieder geval tot eind jaren zeventig. De TANU ging in 1977 samen met de Zanzibari partij, de Afro-Shirazi Party (ASP), in de Chama Cha Mapinduzi (CCM). Nyerere zou president blijven tot 1985 en bleef daarna voorzitter van de CCM. Zijn opvolger als president, Ali Hassan Mwinyi, moest onder internationale druk koers zetten naar een meerpartijenstelsel en had daarnaast met tegenvallende economische resultaten te kampen. In 1992 werd een grondwetswijziging aangenomen die het bestaan van oppositiepartijen toestond. Bij de verkiezingen in 1992, hadden deze nieuwe partijen nog weinig in te brengen, gezien de privileges die CCM bij radio en pers genoot, maar een eerste stap was gezet. Bij de verkiezingen van 1995 behield de CCM de macht en werd Benjamin Mkapa de nieuwe president.

President Jakaya Mirisho Kikwete won de verkiezingen in december 2005

In vergelijk met NL: 4,37

In vergelijk met NL = 78,43 jaar

aantal AIDS doden: 140.000  gegevens van 1999

De Verenigde Republiek Tanzania werd opgericht in 1964, en verenigt het voormalige Tanganyika en de eilanden Zanzibar en Pemba. Zanzibar en het vasteland hebben elk een eigen grondwet. Zanzibar heeft bovendien zijn eigen president. De (Unie)president wordt gekozen voor een periode van 5 jaar, en blijft aan voor maximaal twee termijnen. De president is staatshoofd, regeringshoofd en opperbevelhebber van het leger.

Wat betreft de gezondheidszorg is de gang van zaken vergelijkbaar geweest, met vooral in de eerste jaren na de onafhankelijkheid een groeiperiode. De levensverwachting ligt met ongeveer 50 jaar langer dan de meeste Afrikaanse landen. In termen van BBP per capita behoort Tanzania tot de 20 armste landen ter wereld.

Van de totale bevolking heeft 42% toegang tot de gezondheidszorg, vergeleken met 77% in Kenia en 47% in Oeganda. Het academisch ziekenhuis bij Dar es Salaam, het Muhimbili Medical Cente, is ernstig in verval.

Vrouwen, kinderen en gehandicapten blijven extreem kwetsbare groepen. Geweld tegen vrouwen is wijdverspreid probleem (seksueel geweld, erfrechten, heksenverbrandingen, vrouwen besnijdenis) en tegen daders wordt juridisch weinig ondernomen. Het politiek onder druk zetten van mensen en oppositie partijen is schering en inslag, vooral ten tijde van verkiezingen. De situatie op Zanzibar is duidelijk slechter op dit gebied, zoals ook bleek uit de dramatische gebeurtenissen op 27 januari 2001. Het veelvuldig arresteren en vasthouden zonder duidelijke of met gefabriceerde aanklachten van oppositie leiders is een ander voorbeeld.

Al sinds 1986 is een liberalisering van de economie in gang gezet waarbij investeringen uit het buitenland worden aangemoedigd, prijscontroles grotendeels worden opgeheven, begrotingstekorten worden teruggedrongen, de private sector wordt gestimuleerd en de financiële sector geherstructureerd. De ontwikkelingen verlopen echter zeer traag.

In april 2000 werd een tweede 3-jaar durend programma gestart in samenwerking met het IMF. Dit programma, de Poverty Reduction Growth Facility (PRGF), heeft verscheidene “benchmarks”, waaronder de vergaande privatisering van enkele honderden staatsbedrijven. Verder werd een gedegen armoedebestrijdingsprogramma opgezet door de Tanzaniaanse overheid, in samenwerking met maatschappelijk middenveld en donoren. Wegens het voeren van een goed beleid, kwam Tanzania eind 2001 in aanmerking voor substantiële schuldverlichting onder het HIPC (Highly Indebted Poor Countries)-intitiatief.

De industriële sector bedraagt slechts 15% van het BBP en dit is een kleiner aandeel dan in de meeste Afrikaanse landen.

De economie van Zanzibar is voornamelijk gebaseerd op de productie van kruidnagel maar de export lijdt onder de daling van de kruidnagelmarkt. Een belangrijke groeisector voor zowel Zanzibar als het vasteland is het toerisme.

1 € = 1.985,48 TZS; 100 TZS = 0,05037 Euro per 09/2010