Impressie 1 2006
De Victoria Falls
| Aankomst: 11 september 2006 | Vertrek: 29 september 2006 | plaats: Lusaka |
De route: Kazungula, Livingstone, Choma, Mazabuka, Lusaka, Siavonga, Lusaka, Chipata –> Lilongwe Malawi
Het was Dr. David Livingstone die de watervallen vernoemde naar zijn Queen Victoria van Engeland in 1855. Vóór de Europeanen dit natuurverschijnsel “ontdekten”, waren de Falls al lang bekend bij de oorspronkelijke bevolking van zuidelijk Afrika. Eerst werd het “Shongwe” genoemd door de Tokaleya en later “Thunqayo” door de Ndebele. De huidige bevolking de “Makololo” noemt dit wereldwonder “Mosi-oa-Tunya”, dat zoveel betekent als “water dat dondert”. De waterval is 1690 meter breed en de maximale hoogte is 103 meter. (gemiddeld 92 meter). Dit immense watergordijn wordt onderbroken door een klein eiland ‘Livingstone Island’ genoemd. Aan beide oevers van de rivier is regenwoud ontstaan door de nevel van de waterval met een plantengroei die nergens anders in Zambia en Zimbabwe voorkomt.
De brug over de Victoria Falls
Standbeeld van Dr. David Livingstone
De Victoria Falls met weinig water
Minder dan 20.000 kubieke meter water per minuut stort naar beneden in het droge seizoen, van oktober tot december. Dit is ook het geval als we 16 september de watervallen bezoeken. In de maanden maart-april, het regenseizoen, kan het oplopen tot meer dan 550.000 kubieke meter per minuut. In 1958 is record geconstateerd van 700.000 kubieke meter per minuut. In het regenseizoen kun je op 30 km afstand de nevel zien en op enkele kilometers afstand het donderend geluid horen. In 2000 hebben wij dit spektakel aanschouwd vanuit Zimbabwe waar jarenlang gesuggereerd is dat dr. Livingstone vanuit Zimbabwe de watervallen voor het eerst heeft aanschouwd. Alles wijst er op dat hij echter nooit in Zimbabwe is geweest. Sinds kort prijkt zijn goudkleurig standbeeld aan de Zambiaanse oever van de Victoria Falls. Vanwege de penibele politieke situatie in Zimbabwe vindt het toeristisch spektakel rondom de Falls steeds meer plaats in het stadje Livingstone in Zambia.
De brug
In 1900 geeft Cecil Rhodes de opdracht tot het bouwen van de brug dat een onderdeel zou worden van het ambitieuze plan om een treinverbinding te maken tussen Cape Town en Cairo. Hij staat er op dat de brug zodanig gebouwd wordt dat de trein door de nevel van de watervallen rijdt. Deze wens stelt bijzondere eisen aan de constructie van de brug die ontworpen is door Sir Douglas Fox. Geen enkele ruimte in de brug mag dus water vasthouden en ieder onderdeel moet toegankelijk zijn voor controle door mensen. In juli 1903 wordt tegelijkertijd gestart met de bouw aan beide oevers van de Zambezi rivier. Op 1 april 1905 zijn beide oevers met elkaar verbonden en het eerste levende wezen dat van de brug gebruik maakt, is een luipaard.
