Impressie 2 2006

Impressie 2 2006

Vakantie op reis

Aankomst: 11 september 2006

Vertrek: 29 september 2006

plaats: Lusaka

De route: Kazungula, Livingstone, Choma, Mazabuka, Lusaka, Siavonga, Lusaka, Chipata –> Lilongwe Malawi

Via deze e-mail willen wij iedereen die onze reis volgt, op de hoogte brengen van enkele ervaringen tot nu toe in Zambia. Wij kozen de mail naar José omdat zij één van onze trouwe lezers is.

Onderwerp: vakantie op reis

Siavonga 23 september 2006

Beste José,

Je zal wel denken, vakantie op reis, wat is dat nou weer. Maar ik leg het je zo meteen uit. Eerst even reageren op je mail. Leuk om te lezen dat jij en je vrienden genieten van onze (pardon, Pieters) foto’s en verhalen. Als het goed is, staan nu ook de drie impressies (teamwork Pieter-Ida) van Botswana op de website. Het is altijd spannend als we het internetcafé binnenlopen: hoe snel is de verbinding en komt alles goed over. Je zal het niet geloven, maar soms kost het ons meer dan een halve dag om mails te ontvangen, te versturen of de website te actualiseren.

Goed en nu: vakantie op reis. De afgelopen weken hebben we niet alleen van dichtbij kuddes olifanten gezien, maar hebben we vooral twee ontmoetingen gehad die best wel ingrijpend waren en ons weer aan het denken hebben gezet.

De eerste ontmoeting was met een Fries, Tjisse Kamstra, die reeds vanaf 1971 in Afrika is. De eerste twintig jaar heeft hij in Zuid Afrika een eigen zaak gehad en daar ook de ommezwaai van het apartheidsregime naar de ANC regering meegemaakt. Op een gegeven moment had hij het gezien, ook vanwege de toenemende misdaad en het feit dat zijn zaak geen uitdaging meer voor hem was. Hij is de hele wereld rondgereisd om te kijken waar hij een lodge (dat is eigenlijk een accommodatie met chalets, restaurant, bar en meestal ook camping) kon beginnen en is uiteindelijk 13 jaar geleden in Livingstone, vlak bij de Victoria Falls, terecht gekomen. We maken met hem kennis, lopend in een blauwe overall want hij is nog steeds aan het bouwen.

Ondertussen vangt hij zeven jongens op die of wees zijn van overleden Aids ouders, of door de tweede man van de moeder op straat zijn gezet of gewoon verwaarloosd en ondervoed. Waarom? Het antwoord van Tjisse is simpel: Ach, het is gewoon nodig. Meisjes worden hier niet zo snel buiten gezet, zij zijn goedkope huishoudsters en brengen uiteindelijk een bruidschat op, jongens niet. Alle jongens slapen op de lodge en de grote jongens hebben een eigen hut. Ze gaan naar school of ze hebben hun school afgemaakt. Van de jongens wordt verwacht dat ze zelf koken. Eén van hen is een meesterkok in wording. Eerlijk is eerlijk, het drie gangen menu, door hem verzorgd, blijft tot nu toe het culinaire hoogtepunt van onze reis. Eén van de jongens, Pieter, runt de bar. Zoals Tjisse zelf zegt: als scharminkel gekomen en nu een uit de kluiten gewassen stevige man. Hij kan je verrassen met een heerlijke ‘springbok’, een cocktail van Creme de Menthe en Amarula, die smaakt naar After Eight en naar meer.

Met Tjisse hebben we veel gesproken over de jongens en het blijkt dat er veel overeenkomsten zijn met ‘onze’ kinderen van destijds in Diemen. Daarnaast is hij ook niet te beroerd om voor mensen klaar te staan en heeft hij ook plannen om de basisschool in het dorp waar het merendeel van zijn werkers vandaan komen, te helpen met advies en geld om een waterput te slaan zodat de kinderen schoon drinkwater hebben op school. Met één van de jongens, Born Face, zijn we een wandeling gaan maken in het naburige dorp waar hij vandaan komt (ouders aan alcohol verslaafd en steeds op zoek naar geld om hun verslaving te betalen).

Het was een indrukwekkende wandeling met veel tegenstellingen. Het is een zeer mooi dorp, schone compounds, afgezet met hagen knalgroen melkbos (zeer giftige boom/plant die hen beschermt tegen olifanten). Aan de andere kant is er geen schoon drinkwater en moet je water en elektriciteit kopen. Niet alle inwoners hebben dat geld en als je dan een vrouw vies smerig water uit de goot ziet halen, dan merken we dat beiden boos worden en denken: schoon water is een basisrecht voor alle mensen, ook als je geen schoon water kunt betalen.

Er valt nog meer over te vertellen, maar dat komt een andere keer. Vervolgens reizen we verder en komen terecht bij The Moorings, een farm van begin 1900, met een camping. De camping met prachtig groen gras en omzoomd door de grote eeuwenoude schaduwrijke bomen lijkt ons de ideale omgeving om onze ontmoeting met Tjisse en zijn jongens te verwerken, maar hebben we nauwelijks de tijd voor. De eigenaar van de farm Tom Savory , inmiddels de derde generatie, is 13 geleden getrouwd met een Nederlandse arts Thea van Huis die een praktijk heeft op de farm en betrokken is bij de organisatie van Aids projecten in het district en bij een zelforganisatie van vrouwen.

We worden uitgenodigd voor een kopje koffie en van het één komt het ander en dus zit ik, Ida, ’s middags op de compound met 10 vrouwen te praten over hun leven, problemen (vooral met drinkende mannen) en hun betrokkenheid bij de uitvoering van het Aids project (één op de drie mensen op de compound is geïnfecteerd of heeft Aids). Het ging zoals 20 jaar geleden ging bij het BVO (Buitenlands Vrouwen Overleg) in Zaandam. De vrouwelijke community worker vertaalt mijn vragen of verhaal in de taal van de vrouwen en omgekeerd. Na 2,5 uur ben ik bek af en vraag de vrouwen toestemming om terug te gaan naar mijn echtgenoot. Algemeen gelach.

Bij beide projecten/initiatieven hebben we geld achtergelaten van het Afrika fondsje; voor de waterput van de school en voor de vrouwen om bijeenkomsten te organiseren over onderwerpen zoals aids en opvoeding met vrouwen uit andere dorpen

Amsterdam, 11 februari 2008 Zojuist heeft ons het bericht bereikt over het drama dat het gezin Savory heeft getroffen.  Zij werden begin januari 2008 in hun eigen huis overvallen en Tom werd vermoord. Thea en haar twee kinderen konden ternauwernood aan de dood ontsnappen. Wij denken terug aan de goede uurtjes die wij met hen mochten doorbrengen op het terras met de prachtige bloemen.  Ook dit is helaas de harde werkelijkheid van Afrika.

De toegangsweg naar The Moorings

Na deze twee ontmoetingen hebben we ons zelf getrakteerd op een vakantie aan het Kariba meer: heerlijke zon met een koele bries, koele avonden, nachten en ochtenden, een eigen WC en douche, elektriciteit zodat onze accu op peil blijft voor de koude glaasjes wijn en bier en we ook eindelijk de tijd hebben om rustig mails te schrijven op de computer die we dan over een paar dagen in de hoofdstad Lusaka in het internet café versturen. Wij waren al eerder aan dit mooie kunstmatige meer in 2003 maar toen vanaf de oever in Zimbabwe.

Zo, ik stop ermee want zo meteen gaan we in het restaurant, samen met Zuid-Afrikaanse buren (kampeerders) genieten van een vers gevangen vis met patat en hopelijk veel groenten.

Je ziet het José, we hebben hier een afwisselend leven dat ons in ieder geval zeer bevalt. We reizen langzaam en dat vinden wij zeer prettig. Het geeft ons de tijd om ervaringen te verwerken en te genieten van al het moois in dit deel van Afrika.

Groeten en tot mails,

Ida en Pieter.