Ghana impressies 2
| Datum van aankomst: 14 febr. 2003 | Datum van vertrek: 23 maart 2003 | aantal gereden km: 19.830 |
| De route: Navrongo, Bolgatanga, Tamale, Mole Game reserve, Kumasi, …………. | ||
Tamale – Ghana, 20 februari 2003
Een discussie
Soms zijn wij de dieren meer dan beu !
De belangstelling die toeristen in Afrika hebben voor beesten is onevenredig met de getoonde interesse voor de mensen die hier leven.
Nachtuil
Er vindt hier een boeiende discussie plaats over de ruimte die het grote ‘game’ inneemt ten koste van de toch al schaarse goede landbouwgrond. Dorpen worden ontruimd, wegen worden aangelegd, hotels worden gebouwd ten behoeve van de toerist die niet uitgekeken raakt op al wat de natuur ons schenkt. Ook wij beseffen dat dit ecotoerisme een bijdrage levert aan de economie van het land.
De vraag doet zich stellen of deze winsten ook bij de getroffen mensen komen. Een deel vindt werk in de toeristenindustrie als kelner of gids maar voor velen is het kommer en kwel. Nomaden mogen hun kuddes daar niet meer laten grazen, olifanten en andere grote dieren vernielen de oogst waarvoor geen compensatie geregeld is. Bovendien is de toegang tot deze natuurreservaten dermate exclusief dat alleen de rijken der aarde de bedreigde medeschepselen kunnen aanschouwen. Aangezien wij ook tot deze minderheid behoren, doen wij driftig mee aan het aanschouwen, bestuderen en genieten van deze dieren die mede door onze welvaart onder druk zijn komen te leven. Met veel afschuw oordelen ook wij over de zielige beesten die in onze circussen en dierentuinen hun leven moeten slijten en hun kunstjes moeten vertonen voor ons vermaak. Wilde dieren horen immers in de vrije natuur te leven dus hebben wij reservaten gesticht in die gebieden waar zij van nature voorkomen. Dat daar ook mensen leven, lijkt soms een bijzaak.
Vergelijkbaar met deze discussie is die van de levende Afrikaanse tradities. Reisgidsen worden volgeschreven over hoe bepaalde volkeren eigenaardige gewoontes en gebruiken er op na houden. Des te exotiser des te mooier omdat dan het onderscheid tussen hen en ons pas goed duidelijk wordt. Zaken als vrouwenbesnijdenis, kinderarbeid en honger wijzen wij af als iets wat niet behoort te zijn. Waar wordt de grens getrokken tussen respect voor de cultuur en traditie van een volk en mensonterende praktijken en wie mag oordelen over wat, wat is? Vanuit de luxe positie van aan de goede kant van ’s werelds inkomensplaatje te zitten, is een oordeel makkelijk te vellen. Immers als die anderen maar een beetje meer van onze beschaving opsteken, zouden deze misstanden niet zoveel voorkomen. Maar hoe moet het dan met onze belangstelling voor het vreemde en het andere? Wij weten het niet maar zeker is dat wij dagelijks tegen deze vragen oplopen. De confrontatie met deze kwesties is mogelijk een van de belangrijkste motieven om zo’n reis te ondernemen. Verwacht van ons dus geen antwoorden maar signalen.
