Reisimpressie 1 2006
Het vertrek en zwerven
Route: Walvisbaai – Swakopmund – Walvisbaai – Solitair – Sesriem – Maltahöhe – Helmeringhausen – Swakopmund – Spitzkoppe – Uis – Khorixas – Sesfontein – Opuwo – Ruacana – Ondangwa – Etosha NP – Grootfontein – Rundu – Mahango NP –> Botswana
| Aankomst Namibie: 20 juli 2006 | Vertrek Namibië: 26 augustus 2006 |
| Wat ging er aan vooraf? | Amsterdam, juli 2006 |
Natuurlijk waren wij een beetje getraumatiseerd door onze eerdere ervaring met het verschepen van onze Land Rover. Vaak werd de ervaring in Kaapstad herbeleefd. Voor wie daar meer over wil weten, mogen wij verwijzen naar de verwarrende toestanden beschreven in de impressie Impressie 4 : Kafka in Kaapstad
Hoe anders was het deze keer. Het contact met de Rederij MACS ging voorbeeldig. De tickets voor de vlucht Amsterdam naar Windhoek – Namibië werden besteld en de bus van Windhoek naar Swakopmund gereserveerd. Het medium internet bewees weer eens zijn dienst. Alleen het gedoe dat “onze” ANWB het onontbeerlijke grensdocument ‘het carnet de passage’ niet meer uitgeeft, brengt een hoop extra rompslomp met zich mee. Voor verdere informatie hierover zie de papierwinkel. Uiteindelijk is dit ook opgelost.
Op dinsdag 20 juni is de Land Rover naar de haven in Rotterdam gebracht om daar in een container geplaatst te worden door het bedrijf C.Steinweg B.V.
Dit is een enerverende gebeurtenis omdat bij het meten blijkt dat de Land Rover te hoog is voor de ingang van de container.
In cijfers ziet dit probleem er zo uit:
Hoogte Land Rover 238 cm
Hoogte binnenkant container 235 cm
Hoogte deur container 228 cm
Conclusie: dat gaat niet – fout, het moet en het ging!
Dus de oplossing werd gevonden door de lucht uit de banden te laten lopen en vervolgens enkele zware mannen op de achterklep zodat de auto een eind door de veren kon zakken. Centimeter voor centimeter werd de auto naar binnen gereden en vervolgens werden de banden weer min of meer opgepompt om beschadiging te voorkomen.
Ome Jan sjorde vakkundig de Land Rover vast aan vier hoeken van de container. Een klus waar hij na twintig jaar ervaring en een maand voor zijn pensioen zeer bedreven in was. Helaas schoot bij het vastzetten van het laatste wiel een blok hout met veel kracht uit de aangedraaide sjorlijn met als gevolg dat Jan het projectiel tegen zijn voorhoofd kreeg. De EHBOers waren snel ter plaatse en Jan werd bloedend afgevoerd. Door de inzet van ome Jan en de andere medewerkers van C.Steinweg B.V stond de Land Rover in de container; was het carnet de passage afgegeven, wachtend op transport naar Antwerpen om vandaar met het schip de Diamond Land naar Walvis Baai in Namibië te worden vervoerd. Op 29 juni is de Diamond Land vertrokken uit Antwerpen en volgens de planning zal 13 juli aankomen in Walvis Baai.
Zo ziet u maar weer: ‘reizen gaat gepaard met ‘bloed, zweet en tranen’.
Het ging maar weer net
Ome Jan sjort de Land Rover vast
Gewond, een maand voor zijn pensioen
Reizen is zwerven
Het is nu precies 30 jaar geleden dat wij onze eerste tocht naar Afrika begonnen. Wij waren jong en onschuldig en ons niet bewust dat deze manier van leven en juist dit continent zo’n invloed zou hebben op ons verdere bestaan. Er was destijds geen omschreven doel behalve weggaan, er even uit, een andere manier van leven, zwerven.
Het zwerven, een andere naam voor reizen, lijkt misschien dieper geworteld te zijn in de menselijke ervaring dan dat wij willen erkennen. Is het niet zo dat onze geïndustrialiseerde wereld pas 250 jaar bestaat? Daarvoor was gedurende 10.000 jaar de landbouw en dus het contact met de natuur de basis van de sedentaire samenleving. In de miljoen jaar van het bestaan van de mensheid heeft de grote meerderheid een zwervende levenswijze ontwikkeld op basis van wat de natuur te bieden heeft. In onze tijd zijn de migranten over de hele wereld de moderne nomaden. Zijn zij niet of op de vlucht voor bedreiging of op zoek naar een beter bestaan? De moderne nomaden worden als een bedreiging gezien voor wat sommigen de ‘echte en beschaafde’ wereld noemen. Alleen zij hebben de oude geschiedenis aan hun kant. De klassieke nomaden zoals de Touareg in de Sahara, de San in Zuidelijk Afrika en de Masai in Oost Afrika zullen uiteindelijk het onderspit delven, maar ook de olifant, de neushoorn en alle andere bedreigde dier- en plantensoorten en langzaam maar zeker zal onze ‘beschaving’ los raken van zijn oorsprong.
Toerisme is een andere vorm van het nomadenbestaan. Tijdelijk uittreden uit de dagelijkse sleur en competitiestrijd om daarna verlicht terug te keren met verhalen hoe goed het was. Wat is toch die fascinatie van het welvarende deel van de mensheid voor nomaden en het nomadisch bestaan? Wat zou de literatuur en de beeldende kunst zijn zonder het thema ‘reizen in den vreemde’? Mogelijk bestaat er in ons onderbewustzijn een hang naar onze oervorm van leven. Bij de een is dat ‘meer manifest dan bij de ander. Nomaden kennen geen geschiedschrijving. Toch hebben zij ook sporen nagelaten in de vorm van rotstekeningen en orale verhalen en mogelijk ook in onze ziel. Steeds meer ontwikkelingslanden ontdekken dat toerisme ten behoeve van de rijken een belangrijke bron van inkomsten is. De discussie is nu actueel of toerisme en ontwikkeling kunnen samengaan. In Zuid Afrika is toerisme de op een na grootste werkgever.
Waar wij ons zelf dienen te plaatsen, weten wij niet. Wij leven in het hart van Amsterdam, verblijven regelmatig in ons plekje Domaine de Clarat in de Franse Ardèche en reizen nu al 30 jaar, vooral in Afrika. Wij hebben bewust gekozen voor dit ‘rustigloze’ bestaan en beoordelen het leven als ‘niet slecht’.
