Een onmogelijke opdracht
Totaal verblijf : van 28 mei ’03 tot 5 juli ’03, van 9 jan. ’04 tot 20 jan. ’04 en van 30 jan. tot 19 febr. ’04
Route : Route: Ai-Ais, Fish river Canyon, Seeheim, Aus, Sesriem, Solitaire, Walvisbaai, Swakopmund, Hentiesbaai, Spitzkoppe, Uis, Cape Cross, Swakopmund, ………… Gereden Kilometers : 30.400
Een onmogelijke opdracht Swakopmund 13 juni 2003
Het is onbegonnen werk; een schier onmogelijke taak, een opdracht waar het falen is ingebouwd maar toch zullen wij stuntelig trachten de schoonheid en diversiteit van het landschap van dit lege land te beschrijven.
Zijn kleuren door woorden weer te geven en hoe heten dan al die verschillende tinten bruin of geel of welke kleur dan ook? Het hele palet, het ganse gamma komt hier voor in een voor het oog logische harmonie. De overgangen van de vormen en kleuren zijn steeds weer verrassend maar nooit scherp of schokkerend. De schepper moet er een genoegen in hebben gehad om hier alles uit de kast te trekken en als beloning voor dit moois, het land te zegenen met een zeer beperkt aantal inwoners die deze creatie niet kunnen vervormen en naar hun hand zetten. De oppervlakte van Namibië is twintig maal die van Nederland terwijl het inwonersaantal slechts eentiende is.
Verwacht hier niet een poëtische beschrijving. Tijdens ons verblijf in Namibië hebben wij in stilte dit schoons over ons heen laten komen. Als voorbeeld moge dienen die avond in de Spitzkoppe.
Na een tocht langs de Atlantische oceaan over een weg, verhard door zeezout, een strakke streep langs de blauwe zee met de hoge witte golven en aan de andere zijde een witgrijze woestijn die aan de horizon begrensd wordt door bruin oranje bergen op een onschatbare afstand wordt na ruim 100 km een afslag genomen. De zeedampen verdwijnen en na weer een uur veranderen de kleuren in zacht geel en groen. Overal verschijnen spatjes kleuren, gegeven door de bloeiende bloemen in de uitgestrekte vlakte.
Van tijd tot tijd wordt het stille beeld opgeschrikt door een groep springbokken die reageren op het geluid van onze auto. Een eenzame oryx houdt even op met grazen en kijkt ons meewarig na. De bergen komen allengs nader. Als een hard bewijs van macht doorbreken zij de verticale lijnen. Zwarte en donkerbruine gladde rotsen met scherp afstekende schaduwen die hun vormen weerspiegelen op de contrasterende omgeving. Dit zijn de Spitzkoppen en hier zullen wij de nacht doorbrengen. Na de uitgestrektheid van de woestijn geven zij een beschermd gevoel. Wij zijn nog vroeg en rijden tussen deze giganten door. Als de uren verstrijken, worden de schaduwen donkerder en langer en is het een teken dat er voor een schuilplaats gekozen dient te worden als bescherming voor de nacht.
Spitzkoppe in de Namibische woestijn
Een natuurlijke brug
Slapen bij de Spitzkoppe
Ons keuze is gevallen op een natuurlijke brug bestaande uit rotsen met een opening in de vorm van een reusachtig oog. Onder dit wakend symbool zullen wij de nacht doorbrengen. Met het dalen van de zon doet ook de temperatuur mee. Het meegenomen hout zal een dubbele functie vervullen.
Zorgvuldig worden stenen in een cirkel gelegd die dient als “braai” en later als verwarming. De halve maan gaat een strijd aan met de ontelbare sterren wie het meeste licht produceert. De maan wint en zorgt dat de bergen opnieuw schaduwen afwerpen. Lang blijven wij, na het nuttigen van onze royale lappen vlees, nog zitten rond het vuur. Stil, ieder met zijn of haar gedachten. De stilte is zo aanwezig dat je bevreesd bent om hem te doorbreken. Heel in de verte horen wij een uil en kijken elkaar aan. Dan wordt het weer stil en deze twee stadsmensen ondergaan deze sfeer niet als vals sentiment. Dit is Namibië en er zijn overal plaatsen zoals de Spitzkoppe.
Waypoint Spitzkoppe: Z 21° 49’ 52” – O 15° 09’ 49”
Info: www.namibweb.com
