Gobabis, zondag 23 april 2017
Beste familie en vrienden,
Het is vandaag maandag 24 april, precies 3 weken geleden na ons vertrek. Voor ons is dit onvoorstelbaar. Wij kunnen nauwelijks ons de eerste week vooral in Swakopmund voor de geest halen. Dat komt ook omdat er weer zoveel onverwachts is gebeurd. Wij horen uit berichten uit Nederland dat daar het weer ook van slag is. Het lijkt wel of het overal van slag is. Hier in Namibië waar men jaren geleden heeft van de droogte heeft het nu dagen geregend. Zo erg dat hele gebieden onder water staan, kinderen niet naar school kunnen gaan en zelfs ervaren reizigers hun plannen moeten aanpassen. Dat laatste is het minste.
Onze poging om het deze reis rustig aan te doen loopt aardig in de soep. Wij zitten nu op een Lodge/boerderij redelijk dicht bij de grens van Botswana, op 35 kilometer van Gobabis. Terwijl wij dit schrijven tekenen donkere, dreigende wolken de late middag hemel. We weten niet of het weer regen wordt. Wij willen naar het noorden, naar de rivier maar de berichten vandaar voorspellen niet veel goeds. Veel overstromingen en campings die niet te bereiken zijn. Gaan wij de andere kant uit dan zijn er geen slaapplekken te vinden. Lekker spannend. Wij blijven hier twee dagen om op verhaal te komen. Vooral ook omdat de campsite van alle gemakken voorzien is: een eigen WC en douche die ’s ochtends en ’s avonds via een donkey (een op hout gestookt kacheltje) ons een warme douche bezorgt. Vanavond gaan wij hier eten en dat is de eerste keer in drie weken dat wij “uit” eten gaan. Het zal wel een lieftallig soort hert worden.
Een paar dagen geleden kreeg onze ervaringskennis van woestijnreizigers een behoorlijke deuk omdat wij een doorsteek wilde maken en op een gruwelijke manier op een duin bestaande uit mooi rood Kalahari zand muurvast kwamen te zitten. Na uren lang ploeteren met rubberen zandmatten en graafwerkzaamheden kwamen wij weer los en net toen wij besloten hadden om hier dan maar de nacht door te brengen, kwam een autootje met werkers om ons de weg te wijzen naar een nabije slaapplek. Wij waren volledig afgeknoedeld, zelfs zo dat de toch sterke Ida bijna van haar stokje ging.
Toch zit de stemming er nog goed in. Wij moeten nog steeds wennen aan de eenzaamheid, vooral de laatste week. Dat is vooral te danken aan onze keuze om de toeristische delen van Namibië te vermijden. Tot nu toe zijn de mogelijkheden van communicatie als internet en telefoon zeer beperkt.
Pieter en Ida,
die zich nu weer gaan voorbereiden op een geweldige regenbui.
Het is nu maandag 24 april.
Vanochtend opgestaan om 5:30 uur. De lucht is glashelder maar in de verte zien wij een dreigende grijze massa. Het zal wel de ochtendnevel zijn na de regen die er gisteren is gevallen. Zie de foto van gisteravond met de prachtige luchten en de huidige slaapplek met de was. Het is een prima nacht geweest. Het dubbele dekbed was wel nodig want het is ’s nachts nog goed fris ook al omdat wij hier op ruim 1500 meter hoogte zitten. Wij lagen om 8:30 uur in bed en om 5 uur werd het licht. Dus was het tijd voor de koffie. Dit is een van de weinige huishoudelijke taken die Pieter behoort te doen. Ida doet een wasje, terwijl Pieter dit verhaaltje schrijft.
Nog steeds dreigt het te gaan regenen wat niet bevorderlijk is voor het drogen van Ida’s was. Wij gaan dadelijk naar de lodge waar wij hopen dit bericht naar ju te sturen. Jullie merken vanzelf wel of het gelukt is. Morgen trekken wij verder naar Botswana. Vandaar langs de Okavango-delta naar het noorden naar de Caprivistrip van Namibië. Wij zijn benieuwd wat het effect is van de vele regens op dat gebied. De berichten hierover verschillen nogal.
Iedereen die dit leest, wees gegroet en tot een volgende keer uit Afrika of Nederland.
Pieter en Ida
