Reisimpressie van Namibië
Op zoek naar olifanten
Totaal verblijf : van 28 mei ’03 tot 5 juli ’03, van 9 jan. ’04 tot 20 jan. ’04 en van 30 jan. tot 19 febr. ’04
Route : Route: Ai-Ais, Fish river Canyon, Seeheim, Aus, Sesriem, Solitaire, Walvisbaai, Swakopmund, Hentiesbaai, Spitzkoppe, Uis, Cape Cross, Swakopmund, ………… Gereden Kilometers : 30.400
Swakopmund 14 juni 2003
Op zoek naar olifanten
Koos van Dijk is een echte Namibiër en een goed mens. Hij, zijn vrouw Analene, de twee zoons Nico en Jaco en hun schoondochter Jenni zijn betrokken bij Namibië, bij de natuur en de bevolking. Zij hebben de verschillende ontwikkelingen meegemaakt Zij houden van het land zonder te vervallen in een enge vorm van nationalisme. “Wat is hier in Uis de moeite van het bezoeken waard?” was mijn vraag aan Koos bij de aankomst op de lodge in het 600 families tellende Uis. Hij kijkt mij even zwijgend aan, draait zijn hoofd naar onze Land Rover en zegt: “laten we morgen samen een ‘kuier’ (uitstapje) maken naar de Brandberg en olifanten. ‘Lijkt ons een goed plan’ antwoorden wij en zoeken een plaatsje op de bloem- en plantrijke ingerichte camping van de White Lady Lodge. Die avond komen wij langs om afspraken te maken over de vertrektijd, mondvoorraad en andere praktische zaken. Het zal een tocht worden langs de noordkant van de hoogste berg van Namibië, de 2606 meter hoge Brandberg, door de bedding van de Ugabrivier, op zoek naar de grootste olifanten ter wereld.
Deze enorme granieten steenklomp toornt boven het landschap uit en vormt een baken in de omtrek van honderden kilometers. Het ontstaan van de Brandberg gaat 120 miljoen jaar terug en het massief is een prop van een vulkaanpijp. Op de berg vindt men meer dan 43.000 rotsgravures op 1000 locaties waaronder de bekende White Lady. Deze tekeningen van 2000 jaar oud zijn gemaakt door het Sanvolk, ook wel bekend staan onder de naam ‘Bushman’.
White Lady Namibië
De ontdekker van de White Lady, ene Dr. Reinhard Maack beschreef in januari 1918 de tekening als volgt: “It is the most detailed rock painting I have ever seen!” In 1955 gaf Abbe Henri Breuil de gravure ten onrechte de naam White Lady. Het is echter een mannelijke jager en de witte kleur zou duiden dat hij een medicijnman is.
De volgende dag staan twee witte Land Rovers klaar voor vertrek. Koos rijdt voorop. Hij kent het terrein alsof het zijn achtertuin is. Via de goede gravelweg naar een smallere track naar sporen in de rivierbedding. De olifanten hebben met uitwerpselen en voetafdrukken hun aanwezigheid kenbaar gemaakt. Maar nu nog de visuele confrontatie! Aangezien het enkele maanden geleden is dat het hier drie dagen geregend heeft, staat er nog op sommige plekken water in de rivier. Voor de olifanten een plezier maar voor de Land Rovers een probleem.
De uit zacht zand bestaande rivierbedding wordt bedwongen door de lucht in de banden te verminderen tot 1,5 bar. Onze zware, overbelaste PAMPUS zwoegt zich door de modder met gaten, zeker een halve meter diep en breed, die duidelijk veroorzaakt zijn door de olifantenpoten. Op enig moment wordt het besluit genomen dat Koos eerst verder gaat kijken of het nog wel verantwoord is om door te ploeteren. Wij blijven wachten en vanaf het dak van de Land Rover volgen wij met de verrekijker zijn verrichtingen. Plotseling zien wij hem in de verte stilstaan. Zijn auto hangt scheef en Jenni komt naar ons toelopen. Er is duidelijk iets mis. De auto zit tot zijn bodem in een moddergat achtergelaten door spelende olifanten. Er is geen beweging meer in te krijgen. Dat betekent dat wij ons naar de plek des onheil dienen te begeven om assistentie te verlenen. Door middel van een sleeplint, de zandplaten en het nodige graafwerk en vooral geduld komen we er uit. Vermoeid en bemodderd besluiten we dat het tijd is voor een stevige lunch.
De Brandberg, de hoogste berg van Namibië
Vastzitten in de olifantenmodder
Een voedzame maaltijd in een wonderschone omgeving
Op deze plek van de aarde gaat dat gepaard met een houtvuur waarop de heerlijkste worsten worden gebraaid. Dit en nog veel meer lekkers zoals bruine boterhammen met gemalen zelfgemaakte biltong en gekookte eieren worden gespoeld met koud bier en dito witte wijn. Gezien de hoeveelheid heeft Analene rekening gehouden met veel onverwachte bezoekers. Hier zitten nu vijf voldane mensen aan de voet van de Brandberg die elkaar nog geen 24 uur kennen en wisselen gegevens en ideeën uit over de waarden van het leven met waarschijnlijk op de achtergrond grijnzende grote olifanten. Goed, geen olifanten gezien maar op de terugweg wel een paar Welwitschsias.
| Dit dient nader verklaard te worden. Een van de meest bijzondere verschijnselen van de Namibische flora en fauna in de Welwitschsias (Welwitschsia mirabilis.)Deze plant die op de stenige ondergrond van midden en noord Namibië groeit, kan een leeftijd bereiken van 1000 tot 2000 jaar. Hij is genoemd naar de Oostenrijkse botanicus en arts Friedrich Welwisch maar de Afrikanen noemen hem toepasselijk “tweeblaarkanniedood”.Door middel van zijn ruim twee meter grote bladeren vangt de plant het vocht op en staat dit af door de grond te besprenkelen zodat de nooit diep liggende wortels gevoed worden. De Welwitschia is een onaantrekkelijke plant in vorm en smaak. Dat maakt zijn overlevingskans groter, alleen de black rhino wil er nog wel eens een blaadje van eten.Na de nodige wasbeurt voor mens en machine, werd de dag besloten met een lekkere maaltijd bij de familie van Dijk. Het werd een avond onder vrienden. Waypoint Brandberg/Ugab Camping: Z 21° 00’ 55” – 14° 41’ 07” |
 Welwitschsias of tweeblaarkanniedoodnie (Welwitschsia mirabilis)
|
