Reisimpressie 2 2006
Meer over Namibië
Route: Walvisbaai – Swakopmund – Walvisbaai – Solitair – Sesriem – Maltahöhe – Helmeringhausen – Swakopmund – Spitzkoppe – Uis – Khorixas – Sesfontein – Opuwo – Ruacana – Ondangwa – Etosha NP – Grootfontein – Rundu – Mahango NP –> Botswana
| Aankomst Namibië: 20 juli 2006 | Vertrek: ?? |
Voor wij u verrassen met onze verdere impressies over Namibië, lijkt het zinvol iets meer te vertellen van dit betrekkelijk nieuwe Afrikaanse land. Uit onze eerste impressie van 2003 mag blijken hoe overweldigend de schoonheid is van de natuur in Namibië. Maar er is meer. Namibië is één van de jongste democratieën in de wereld en heeft mensenrechten, vrijheid van meningsuiting en de bescherming van de natuur als peilers opgenomen in haar grondwet. Het is een leeg land met een oppervlakte van 824.268 km², 20 maal Nederland, met een bevolking van 1,9 miljoen inwoners. Per vierkante kilometer is dat een gemiddelde van 2,3 personen. Dat is nadrukkelijk een verschil met onze woonplaats Amsterdam met 4467 mensen per vierkante kilometer.
Om af te kicken van het hectische leven van Amsterdam; afstand te nemen van het geregel en geritsel die zo kenmerkend is geworden van ons dagelijks leven en het ontwennen aan de schijnbare luxe van snelle internet verbindingen, warme douches en meer van deze overbodige benodigdheden, hebben wij besloten om deze reis te beginnen met ons tien dagen terug te trekken in de woestijn van Namibië. Is de woestijn niet de plaats van beproeving en loutering? Één van de kenmerken van een woestijn is dat er minimale sporen zijn van menselijke invloed en dat het de mogelijk biedt om je terug te kunnen trekken.
Walvis Bay, waar 13 juli de Land Rover aankomt
Zoals wij in 2004 vertrokken.
Wij zullen landen op het kleine vliegveld in de woestijn in Namibië
Hier in Namibië beweert men dat hun Namib Desert de oudste woestijn is in de wereld. Toch zijn hier geen namen aan verbonden als Herodotus die enkele honderden jaren voor Chr. al schreef over het bestaan van de grote zandvlakten. Ook de recente geschiedenis heeft namen voortgebracht die verbonden zijn met de Sahara zoals T.E Lawrence of Antoine de Saint-Exupéry of de wetenschapper Théodore Monod. Lees in dit verband het verhaal “ruimte als passie“, waarin ik tracht duidelijk te maken wat de woestijn voor ons betekent. In vergelijking met de Sahara die wij ruim dertig maal doorkruisten is het Namib Naukluft Park een zandbak in een wereldstad. Trots wordt hier vermeld dat de duinen van Sossusvlei de hoogste zijn in de wereld.
Wij weten dat deze prachtige zandhopen niets zijn in vergelijking met het Grand Erg Occidental in de Algerijnse Sahara. Maar in welke woestijn lopen nog olifanten, leeuwen, neushoorns en giraffen. In de Sahara zijn er bomen van 600 jaar oud maar dat is jong in vergelijking met de 2000 jaar oude nog levende planten Welwitschia mirabilis. Het is niet goed om deze woestijnen tegen elkaar uit te spelen. alleen al in grote zijn zij niet met elkaar te vergelijken. De Sahara is verreweg de grootste woestijn ter wereld met ongeveer 5.600.000 km², verspreidt over 11 landen terwijl de Namib en de Kalahari woestijn samen een oppervlakte kennen van slechts 350.000 km² over 3 landen. In vergelijk met Nederland met 41.526 km² is het toch nog een grote lap grond. Zeker is dat deze beide woestijnen mensen zoals wij in bekoring brengen. De Namib is meer op onze leeftijd aangepast. Een woestijn voor zestigplussers maar wel degelijk een woestijn.
Boom in Sossusvlei in de Namib
Olifanten in de Kalahariwoestijn
Sporen in het zand
Ook hier zijn zijn klinkende namen die herinneren aan het verleden. Stadjes als Lüderitz, Malthahöhe en Swakopmund verwijzen naar de tijd van de grove koloniale onderwerping door de Duitsers vanaf 1884 tot 1915. In 1904 brak een oorlog met Herero- en Namastammen uit. In deze strijd vielen veel slachtoffers. De overlevenden werden samengedreven in concentratiekampen. Onder erbarmelijke omstandigheden in de kampen kwamen er nog eens duizenden om het leven. De massaslachting onder de bevolking is door de Verenigde Naties aangemerkt als genocide. Honderd jaar later, in augustus 2004, erkende ook de Duitse regering dat er mogelijk sprake is geweest van genocide.
De namen van de boerderijen als Weltevreden, Mooiplaats en Goedgekozen duiden op een Zuid Afrikaans Boereninvloed. Een mooi voorbeeld van de diverse invloeden blijkt uit hoe de hoofdstad Windhoek aan zijn naam in gekomen. De plaats heeft in de loop van de geschiedenis verschillende namen gekend.
De oorspronkelijke, door de Nama gegeven naam, was /Ai//Gams, wat ‘Vuurwater‘ betekent. Deze naam verwijst naar de aanwezigheid van warmwaterbronnen op de plek. De Herero noemde de plaats Otjomuise, ‘Plaats van stoom‘. In 1836 bezocht de Britse ontdekkingsreiziger Sir James Alexander de nederzetting en kwam met het sjieke Queen Adelaide’s Bath. Duitse missionarissen die daarna kwamen noemden de plek Elberfeld. In 1840 vestigde Nama-leider Chief Jan Jonker Afrikaner hier zijn hoofdkwartier en noemde het Winterhoek, naar de bergen van zijn geboorteplaats bij Kaap de Goede Hoop. De Duitse Schutztruppen die in 1889 arriveerden en deze stad tot legerplaats kozen verbasterde de naam tot Windhuk. Na de machtsovername door de Zuid-Afrikanen in 1915 kreeg de stad haar huidige naam: Windhoek. Tot 1990 regeerde Zuid-Afrika over het gebied onder de naam Zuidwest-Afrika en zodoende heeft de bevolking van Namibië geleefd onder het apartheidsregime. Sinds 21 maart 1990 is Namibië onafhankelijk en zijn er vrije verkiezingen voor alle burgers.
