Reisimpressie van Namibië 2004
Namibië en het weer
Totaal verblijf : van 28 mei ’03 tot 5 juli ’03, van 9 jan. ’04 tot 20 jan. ’04 en van 30 jan. tot 19 febr. ’04
Aankomst : 9 januari 2004 Vertrek : 20 januari 2004 – Gereden Kilometers : 59.300
Route : Maun (Botswana), Buitepos, Gobabis, Windhoek, Okahandja, Usakos, Swakopmund,
Walvisbaai, Solitaire, Maltahöhe, Keetmanshoop, Noordoewer -> Vioolsdrift (Zuid Afrika)
Swakopmund 10 jan. 2004
Namibië en het weer
Als een gesprek stil valt, is er nog altijd het weer om over te praten. Het wordt anders als men van dit weer afhankelijk is. Vanaf het begin van deze reis, al in Marokko klaagde men over het gebrek aan regen. De droogte in Mauritanië was catastrofaal en in de Sahel werd voedselschaarste verwacht. Reizend door zuidelijk Afrika is het niet anders. In Tanzania en Malawi brachten de witte vrachtwagens van het World Food Program enige verlichting. KwaZulu Natal in Zuid Afrika maakt de grootste droogte mee sinds negentig jaar en ook daar wordt voedsel uitgedeeld. In Botswana, dat altijd al een droog land is, worden ook droogterecords gehaald. Het land heeft als munteenheid ‘de Pula’ dat ‘regen’ betekent. Namibië stond er slecht voor. De drinkwatervoorziening van de hoofdstad Windhoek voorzag in nog enkele maanden water.
In het land werden campagnes gevoerd om water te besparen. Het is nu regenseizoen maar er kwam niets naar beneden. Tot op dinsdag 13 januari er donkere onweerswolken verschenen boven het droge land. De hemel opende zich en urenlang stortte de regen naar beneden. De uitgedroogde dammen en rivieren vulden zich met het kolkende water. De weerstations van het zuiden tot het noorden berichtten over continue buien. En de regen hield niet op. Eerst stonden de straten van Windhoek blank, daarna werden de huizen bedreigd en luchthavens gesloten. Toen de dam doorbrak, verdronken er mensen. Op de farms werd gezegd dat er nog meer regen nodig was.
Stromende rivieren in de Namibische woestijn
Een regenboog tussen de buien door.
De groene woestijn na de regens.
Op dat moment waren wij in de Namibische woestijn die wij van deze en eerdere reizen kennen.
’s Avonds verkleurde de hemel in een adembenemend schouwspel afgewisseld met bliksemschichten en oorverdovende donderslagen. Nog nooit hebben wij water in de rivierbeddingen zien staan. Nu stroomde bruin, zanderig water met een geweldige kracht door de Kuiseb, de Omaruru en de Swakop. Normaal zijn deze rivierbeddingen een geliefd pad voor terreinrijders die zo hun weg weten te bepalen. De dagen daarna stond de nu deels groene woestijn in bloei met bont gekleurde bloemen. Over een paar weken komen wij hier terug en dan zal dit lege Afrikaanse land met 2 inwoners per vierkante kilometer weer zijn karakteristieke, onherbergzame, droge vorm hebben aangenomen..
