Beste familie, vrienden, buren en relaties,
Een zalige, goede, rustige en vooral vreedzame Pasen, al naar believen. Het is nu Paaszaterdag en wij hebben ons zelf een vrije dag gegeven.
Op het land van boer Vermeulen, op het kruispunt van de wegen C 27 en D 826, uitkijkend op de berg Vierzackberg – 1479 hoog – en belangrijker de enige brandstofpomp in de omtrek van ruim 200 km. Bovendien biedt de vriendelijke baas kampeerplaatsen aan met schaduw. Dat is van belang voor een rustige vrije dag in de Namib-Naukluft woestijn op Paaszaterdag. Het is een mooie plek waar wij eerder op een Paasdag verbleven. Toen was er een uitgebreide familie uit Zuid-Afrika en nu zijn wij de enige gasten. Misschien komen er nog meer reizigers.
Bij de Boer is er bereik per telefoon wat mogelijk heeft gemaakt om onze onderkomens voor de volgende dagen te regelen. Andere vormen van communicatie zoals email, internet en WhatsApps niet mogelijk. Dat maakt het bestaan wel zo rustig. Verder is het van belang om weten dat het hier overdag ver boven de 35 graden is met wind en de temperatuur ’s nachts rond de vijf graden zodat de dubbele dekens van pas komen.
Nu horen wij u denken: hoe zit het nu met het verhaal van Hendrik Witbooi en het Nama-volk. Schrik niet, wij blijven onze opdracht trouw maar verdienen ook een rustdag.
Na Gibeon, waarover wij eerder berichten, bezochten wij Gochas waar ooit de Nama’s onder leiding van Simon Kooper, Kapitein van de Franzmann tot het einde meevocht met Hendrik Witbooi tegen de Duitse overheersers.
Daarna verbleven we op een schapenboerderij bij het Namadorp Koës en als laatste waren wij in Bethanië. Hier konden wij in de tuin van het oudste hotel van Namibië een plekje vinden. Al deze nederzettingen hebben een dominante rol gespeeld in de geschiedenis die ons steeds meer bezighoudt.
Ida tussen de schapen in Koës
Nederduits Gereformeerde Kerk in Bethanië
Struisvogels in de woestijn
Onze volgende stad is Lüderitz
Lüderitz is een stad aan een baai langs de zuidwestkust van Namibië. Deze merkwaardige stad is de eerste Duitse nederzetting in Duits-Zuidwest-Afrika dat tijdens de Duitse koloniale tijd werd gesticht in de Namibwoestijn, een streek die een puur woestijnklimaat heeft. De stichter was de koopman Adolf Lüderitz uit Bremen, die de baai in 1883 kocht van de Namahoofdman Josef Fredericks en er een handelspost inrichtte. Hij gebruikte daarbij het bedrog dat het gebied in Engelse mijlen was bepaald en niet in Duitse mijlen die vijf keer zo groot waren. De baai heette destijds Angra Pequena. In de koloniale tijd werd een van de eilandjes voor de kust van de stad door de Duitsers in gebruik genomen als concentratiekamp voor de gevangengenomen Nama’s en Herero’s. Zij werden gedwongen om aan de spoorlijn naar het binnenland te werken in gruwelijke omstandigheden. Het eiland van het kamp, Shark-Island genaamd, is nu een camping.
Kolmanskuppe
Het voormalig ziekenhuis in Kolmannskuppe.
Nadat een spoorwegarbeider in 1907 toevallig enkele diamanten in het zand vond, brak er in de nabijheid van Lüderitz een ware diamantkoorts los. Kolmanskop is een nederzetting die speciaal gebouwd werd voor het personeel van de diamantfirma. De Eerste Wereldoorlog en de plotse daling van de diamanthandel leidde echter tot het verval van de nederzetting. De achtergelaten huizen werden door de duinen ingepalmd en de spookstad is nu een toeristische bestemming vanuit Lüderitz.
Terugkomend op het gevangenenkamp op Shark-Island in Lúderitz waar voor vele Nama’s hun leven eindigde. Conny Braam citeert in haar boek “Ik ben Hendrik Witbooi” de Duitse fotograaf Ludwig Conradt in een brief aan zijn broer:
“Vandaag zag ik hoe een Witbooi na een mislukte ontsnappingspoging werd gestraft. Andere Witboois moesten toekijken. Ik vroeg de luitenant of hij in Duitsland ook iemand zou doodranselen. Hij antwoordde glashard: ‘Het concept van leven en sterven is voor deze mensen niet het zelfde als voor ons.’ Op het strand zag ik vrouwen en kinderen. Tientallen. Niets meer dan geraamten. Ze lagen daar te sterven. Vlakbij liepen Duitse vrouwen in sierlijke jurken afgezet met kant, ze gingen inkopen doen voor Kerstmis. Hoe kan het dat dit adembenemend mooie land met zijn zachtaardige bevolking van zoveel blanken beulen en sadisten maakt? Dat iedere vorm van christelijke naastenliefde hen verlaat? Schuilt er dan in ieder van ons een gewetenloze duivel?”
De huidige haven Van Lüderitz
Monument voor de Nama-slachtoffers van Bethanië op Shark-Island
De slaapplaats op Shark-Island met boven het huis van de voormalige commandant van het gevangenenkamp.
Toen we het boek ‘Ik ben Hendrik Witbooi’ van Conny Braam lazen in Roermond, waren we onder de indruk. Maar eenmaal ter plekke dringt de geschiedenis nog dieper door.
Dit is de tweede impressie van onze reis in 2019 met als thema de strijd van kapitein Hendrik Witbooi en zijn Nama volk tegen de Duitse overheersing van 1888 tot 1915. Omdat er sporadisch bereik is, sturen wij deze berichten vanuit de grotere plaatsen zoals deze bijdrage uit Swakopmund aan de kust.
