Wij zijn nu in Mariëntal aan de rand van de Kalahari bij onze vrienden en dus slapen wij weer eens in een normaal bed. Het onder de sterrenhemel slapen, went snel. Zie foto: slaapplaats Rooisand Ok,
Naast de eerder genoemde Tarantella, hebben wij een paar dagen geleden een luipaard ‘s nachts op bezoek gehad. Wij hebben de vriend helaas niet gezien maar wel zijn indrukwekkende sporen in het zand. Toen wij het bij de gastgever informeerden, vertelde hij ons dat het een eenzaam luipaard is dat hier van tijd tot tijd een geit van hem kaapte. Het schrikt ons niet af in de wetenschap dat een geit of een jong springbokje toch lekkerder moet zijn dan oude knarren zoals wij.
Wij kijken er naar uit om morgen weer te gaan rijden. Weer de bergen in en de stofwegen. Al het betrekkelijk ontberen wordt goed gemaakt door de overrompelende schoonheid van de pure natuur. zie foto: struisvogels
Pure natuur omdat de mensheid er nog niet met handen aan gekomen is. Hier en daar een zinloos hekje of een elektriciteitspaal zonder draad waarop nu een vogelnest zit. Dus is een dergelijk object dan weer opgenomen in de natuur.
Natuurlijk beseffen wij dat het hier niet alleen maar paradijs is. Er zijn harde feiten en die zien wij zeker wel. De armoede is vaak schrijnend en dan is plots de natuur een harde tegenstander. Hitte van boven de 35 graden, een verschroeiende wind en overal stof. Wij bezien het toch vaak vanuit onze luxe auto met airconditioning. Wij hoorden dat vanaf december tot eind maart de dagelijkse temperatuur tussen 40 en 45 graden in de schaduw was. Soms vraag je je af wat die ‘toeristen’ hier zoeken terwijl wij hier ook slechts op bezoek zijn. Er is wel een verschil tussen toeristen en reizigers. Zie foto: Lapa Langa
De toeristen, veelal uit Europa, zitten in de lodges vanwaar zij met open terreinwagen met een gids en een chauffeur ’s ochtends en bij zonsondergang rondgereden worden op zoek naar gewilde wilde beesten. Soms wordt er op een mooie plek gestopt en komen de gekoelde drankjes en hapjes tevoorschijn. Bij terugkeer brandt het houtvuur en worden de verhalen uitgewisseld terwijl men in een kring naar de vlammen staart. Overdag wordt de tijd besteed bij het zwembad en in de goed voorziene souvenirwinkel. Er is niets mis met deze vorm van vakantie. De bezoekers hebben het naar hun zin en komen met mooie foto’s thuis, het land Namibië vaart er wel bij en het is een welkome bijdrage aan de werkgelegenheid.
Wij denken dat wij tot de tweede categorie behoren. Kenmerken zijn dat de reizen tot in de finesses worden voorbereid en tijdens de reis wordt er vervolgens compleet van afgeweken. Meestal zijn de reizen van langere duur. In 2002 reden wij van Amsterdam naar Kaapstad en waren wij alweer op de terugweg toen wij in noord Kenia omdraaiden om de Kalahari woestijn in het regenseizoen te beleven. De reis duurde achttien maanden. Als men deze manier van reizen beoefent, dan leef je op een vooraf bepaald budget. Dus slaapplaatsen zijn het liefs in de vrije natuur of op farms. Voedsel wordt zelf klaargemaakt bij voorkeur middels een open vuurtje. Gezegd dient te worden dat bij het klimmen der jaren wij wel wat water in onze reizigerswijn doen. Men moet het wel volhouden en dat lukt tot nu toe aardig.
Wij zullen trachten jullie van tijd tot tijd hiervan op de hoogte te houden.
Tot nu, gegroet en tot een volgende keer, waarschijnlijk uit Botswana.
Pieter en Ida
